Hoe gaan jullie om met stress en faalangst?

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
CalipsoLover

Berichten: 5558
Geregistreerd: 14-08-11

Hoe gaan jullie om met stress en faalangst?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-20 10:56

Ik probeer het al zo lang, maar het lijkt me maar niet te lukken :')

Mijn leven is alles behalve chill of relaxed. Ik heb een full-time zware bacheloropleiding, 2 paarden, een job en redelijk veel vrienden. Ik zit nu in mijn laatste jaar bacheloropleiding, bijna ervan af dus. Maar heb vorig jaar echt op de rand van een burn-out gehangen. Het werd mij te druk, te zwaar en zag het allemaal even niet meer zitten. Ik heb psychologische hulp gehad en zat regelmatig bij een leerlingbegeleidster. Daar kwam wel al snel naar boven dat ik perfectionistisch ben. Ik ben ook HSP'er, maar dat was al langer vastgesteld. Hoewel mijn motivatie dit jaar een pak beter is, merk ik dat ik vaak nog even alles door de knoop kan halen als iets even niet lukt. Dan word ik boos en emotioneel en kan ik me ook niet optrekken aan iets anders.

Ik ben wel van plan om nog een master te doen, dus ik blijf voorlopig toch nog even in het studeer traject. Nu denk ik dat de unief me beter gaat liggen, omdat het veel meer theorie en zelfstandigheid is. Ik heb regelmatig (bijna altijd) groepswerken, en die zorgen ook vaak voor stress omdat je deels afhankelijk bent van andere. Ik heb een overdosis aan praktijk waardoor er ook al snel veel meer tijd in kruipt dan gewoon je cursus open slaan. Waar ik vaak het meeste tijd mee verlies is pendelen, ik ben soms 3 uur onderweg per dag van school naar huis en omgekeerd. Dat zorgt er ook voor dat eenmaal ik thuis ben vaak enorm ben uitgeput.

Nu, hebben jullie nog tips/ervaringen of hoe gaan jullie hiermee om? Plannen, plannen en plannen doe ik al.

Earth

Berichten: 7904
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter

Re: Hoe gaan jullie om met stress en faalangst?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-10-20 10:59

Zelfcompassie: dus lief zijn voor jezelf. Even op de reset button drukken, mag ik dit van mezelf verwachten? Helpt mij dit?

moonsparkle
Berichten: 21713
Geregistreerd: 21-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-10-20 11:03

Het eerste wat ik denk is kun je dingen schrappen? Kun je meer rust creƫren? Wat is er allemaal stressvol (slurpt energie) en wat geeft je energie?

Twee paarden, een bachelor, vrienden, werk. Ik zou dat denk ik ook niet kunnen combineren en dat is ook niet erg nu ik me er bewust van ben dat ik me beter voel en meer kan geven als ik niet alles tegelijk doe. Ook leuke dingen kunnen energie kosten trouwens.

Suzanne F.

Berichten: 49206
Geregistreerd: 03-03-01

Re: Hoe gaan jullie om met stress en faalangst?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-10-20 11:06

Ik denk dat je inderdaad veel te veeleisend bent. Er is te weinig tijd voor jezelf, je wordt geleefd als het ware. Ik ken nog iemand die dit doet, ik noem haar soms self-destructing. Als ze het dan een periode rustiger heeft door welke reden dan ook, dan neemt ze er weer andere dingen bij. Alsof ze niet geconfronteerd wil worden met zichzelf maar continue afleiding wil hebben. Hierdoor is ze veel te druk en loopt ze continue tegen burn-out klachten aan.

CalipsoLover

Berichten: 5558
Geregistreerd: 14-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-20 11:46

Ik heb de afgelopen 2 jaar al redelijk wat geschrapt. Ik ben gestopt met de toneelclub en ballet (tot mijn spijt) en heb ook geen vriend meer (Nu heeft dat er weinig mee te maken, maar is toch ook tijdrovend). In wat Suzanne zegt kan ik me helaas wel wat vinden, ik ben al sinds jongs af aan de persoon die in veel mensen hun ogen graag te veel hooi op haar vork neemt en hoorde dit al van leerkrachten toen ik 15 jaar was.

Als ik op iets bespaar nu is het mijn sociaal leven. Sinds mijn studie weer begonnen is dit schooljaar zie ik 80% van mijn vrienden veel minder of zelfs niet. Ik heb hooguit 1x per week tijd om iets te gaan drinken, maar hier heb ik vaak zelf de energie niet voor en val ik op vrijdagavond om 10 uur in slaap op de zetel. Dat vind ik wel jammer, mijn vrienden hebben wel een grote waarde voor mij.

Mijn job en paarden hangen aan elkaar vast, ik heb financiƫle ondersteuning van mijn ouders maar betaal nog steeds een groot deel zelf. Gelukkig verdien ik goed en zit ik daarin ook safe. Ik ga 1x per week 8-10 uur gaan werken. Ik probeer 4x per week naar de paarden te gaan. Mijn paarden staan helaas ook niet op dezelfde locatie, dus het is vaak 3x en 1x. Gelukkig wel beide dicht bij huis. De ene staat (gelukkig) gepensioneerd, dus daar moet ik relatief weinig voor doen. Als het echt moet dan ga ik een keertje minder maar dan voel ik me ontzettend schuldig. De paarden zou ik ook voor geen goud in de wereld kunnen missen, ik heb vorig jaar een hele tijd niet gereden en werd er doodongelukkig van, het is ook een soort van uitlaatklep en mijn ontspanning tussen alle stress door.

Wat ik bijvoorbeeld wel zou kunnen doen maar niet accepteer is hulp vragen voor school aan mijn ouders. Mijn zus vroeg regelmatig hulp, ik doe dit nooit. Vaak ook omdat ik niet het gevoel heb dat mijn ouders het beter zouden kunnen doen dan ik. Met alle respect voor hen uiteraard.