Hoi allemaal

Afgelopen zaterdag is een van onze beste vrienden overleden. Na een paniekerige zoektocht hebben we hem gevonden. Hij heeft een einde aan zijn leven gemaakt. We belandden in een achtbaan van emotie, maar daarnaast natuurlijk ook het regelwerk. Ik ben helemaal van de leg, heb tijd nodig om dit te laten bezinken.

Mijn werkgever bljjkt daar anders over te denken. Ik werk als therapeut in een GGZ instelling. Ik heb zaterdag 2 directe collega's ingelicht en vanmorgen een mail gestuurd naar mijn manager. In die mail heb ik (beknopt) verteld wat er gebeurd is en dat ze mag bellen als ze meer wil weten. Ik heb er ook bij geschreven dat ik de komende dagen in ieder geval niet kom werken. Ik werk met mensen in psychische nood, crisis. Naast dat ik het er zelf nu gewoon niet bij kan hebben om die verhalen te horen, ben ik er ook van overtuigd dat ik op dit moment geen goede hulpverlener kan zijn.

Mijn manager belde vanmorgen, toen ik in het huis van de overleden vriend was nota bene. Ze vroeg me hoe lang ik van plan was thuis te blijven. Of ik hier vakantiedagen voor ga opnemen, want voor het overlijden van niet-familieleden krijg je geen verlof. Ik zei dat ik het nog niet wist, dat alles me teveel is nu. Ze wilde toch even gezegd hebben dat nu niet naar werk komen zonder dagen op te nemen valt onder werkweigering. Kort om: je moet. Ik werd boos om deze boodschap. Heb gezegd dat ik het zeer ongepast vond om me dit te vertellen en zo weinig begrip te tonen. Ze raakte hoorbaar geirriteerd en verzocht me om later terug te bellen.

Ikben aan het twijfelen gebracht, voel mijn geweten knagen dat ik nu niet werk. Anderzijds voel ik me absoluut niet in staat tot werken. Wat denken jullie als je dit leest? Moet ik me vermannen en (in mijn ogen slechte) zorg bieden? Of heb ik het recht om hier even bij stil te mogen staan en de familie te helpen met de uitvaart?

Dankjulliewel voor het lezen

Allereerst; gecondoleerd

Wat betreft je werk; je zult inderdaad vrije dagen op moeten nemen. Daar heeft je manager gelijk in. Of het taktisch is om het op deze manier te brengen, is een tweede, maar hij wist vast niet dat je daar was...

Dus even aangeven "ja ik neem vakantie op, voor in ieder geval ... dagen", en dan tijd nemen om te rouwen & de uitvaart regelen

Als eerste onwijs veel sterkte en kracht gewenst. Gecondoleerd.



Vanaf de zijlijn heb ik een soortgelijke situatie mee gekregen en daar is de optie van toegepast die je manager genoemd heeft, namelijk vakantie dagen opnemen. Dit is heel zuur en heel krom maar klaarblijkelijk zo geregeld in deze situaties.

Je hebt het recht om te helpen maar dan wel in ruil voor je vakantie dagen.

Verlof opnemen

Ze kon natuurlijk niet weten dat ze belde toen jij in zijn huis stond.

Veel sterkte, vreselijk lijkt me!

Leuk he werken in de zorg....man man man dit verdient ook weer geen schoonheidsprijs!

Gecondoleerd en elk weldenkend mens kan toch inzien dat je nu niet in staat bent om je werk naar behoren te kunnen verrichten? Dat dat je een paar vrije dagen kost, is logisch behalve als je er letterlijk ziek van bent maar dat zou ik niet doen. Ik zou het zo zakelijk mogelijk houden maar echt hoor, alles wat ze hier zwart op wit over zet, bewaar dat maar want je weet nooit wanneer je zoiets nog nodig hebt. Wat een draak joh.

Heel veel sterkte met alles regelen!

Officieel krijg je vrij wanneer jij diegene bent die alles regelt. Dat ben je dus nu niet, je geeft ondersteuning. Maar ik vind je manager nogal ver gaan. Ze heeft technisch gezien gewoon gelijk maar van iemand in dit werkveld wel wat meer begrip verwacht.
Dus nu kun je twee dingen doen of eigenlijk drie. 1 verlofdagen opnemen 2 ziekmelden 3 neem contact op met de bedrijfsarts , leg de situatie uit en vraag wat je moet doen . En heel veel sterkte voor familie en vrienden.

Ga dan naar je huisarts en ga de ziektewet in.
Als je geheel over je toeren bent, ben je niet in staat om je werk uit te voeren. Zeker niet als het dan nog eens in de psychische wereld is. Jullie zullen mogelijk zelf aan patiënten/cliënten zeggen dat ze in de ziektewet moeten gaan.

Vind het moeilijk aannemen dat een werkgever zo bruut kan zijn, zeker dat het iemand is uit de sector.
Het is niet omdat je daarin zit, dat je niet zelf psychische steun nodig kunt hebben, door dingen die in je vrije tijd gebeurd zijn.

En had ze vriendelijker gereageerd had je een paar dagen kunnen opnemen, ok, maar je bent nu door 2 dingen figuurlijk tegen de muur gelopen. Denk dat zelf een psych bezoeken ook niet slecht is, en dat de ziektewet je beter beschermt en helpt om dit te verwerken.

Door dit soort berichten ga ik me altijd afvragen waarvoor je dingen doet. Als je mentaal echt even niet goed in je vel zit en je kunt het werk nu even niet aan, betekend dat niet dat je ziek bent? Of niet mentaal gezond genoeg om je werk uit te kunnen voeren naar behoren.

Wat een waardeloze werkgever heb je, maar dan ook echt. Dat is dan een werkgever in de GGZ op psychisch gebied maar kan geen empathie voor haar medewerkers opbrengen?
Sorry m'n nek haren gingen een beetje omhoog staan bij je verhaal.

Hoe het geregeld is en waar je recht op hebt weet ik niet maar een stukje medeleven vanuit je werkgever is het minste. Als het echt zo moet zou ik dan toch maar vakantiedagen opnemen, jammer omdat jij gewoon heel duidelijk aangeeft sorry ik ben van de kaart en kan mijn werk nu even niet goed doen (wat ik heel begrijpelijk vind).

Ik neem aan dat je je baan wel graag wilt behouden dus dan zou ik toch maar vakantiedagen gebruiken en de tijd nemen om dit te verwerken. Vind het heel heftig voor je, veel sterkte toegewenst de komende tijd!

Heel veel sterkte!

Ik denk dat xSannee gelijk heeft maar er bestaat ook zoiets als goed werkgeverschap. Je zou compassie verwachten van je manager. Ik weet niet hoe het normaal bij jou op je werk is maar meestal is het geven en nemen. Jij doet normaal iets extra’s bijv. onbetaald langer doorwerken, in je weekend je e-mail beantwoorden. Dan zou het netjes zijn als ze in dit soort situaties coulant zijn. Je kan het alleen niet eisen. (Je baas kan je echter ook niet dwingen om onbetaald te werken of in je vrije tijd e-mail beantwoordden dus als hij/zij op de regels zit kan jij dat ook)

Jeetje wat ontzettend heftig. Gecondoleerd. Wat enorm verdrietig. En ik begrijp ook nog eens dat jullie hem zelf gevonden hebben. Verschrikkelijk.

Het gaat nu over het regelen van een uitvaart, naar een uitvaart kunnen van een niet direct familielid. Maar kan het niet zo zijn dat jij je nu kortdurend ziek kunt melden, omdat je psychisch niet in staat bent om te werken? Het is nogal wat he, wat je nu hebt meegemaakt.

Al met al lijkt het me het beste om eerst te proberen er samen met je manager uit te komen. Wellicht aangeven dat je te geëmotioneerd was op het moment dat ze belde en dat jij net in het huis van de overleden vriend was. Misschien kun je een middenweg vinden met haar. Dat je even ''achter de schermen'' kunt werken.

Heel veel sterkte in ieder geval. Ik hoop dat je zonder al te veel stress er samen met je manager uit kunt komen, want je hebt even al genoeg op je bordje

Als het puur om overlijden gaat: inderdaad verlof, want geen familie.


Maar er speelt wat anders ook.
Jouw eigen geestelijke toestand staat op dít moment werken in de weg.

En dát zou je onder 'ziekte' kunnen schuiven.
Fysiek niet in staat tot werken is reden daartoe, maar mentaal bij mijn weten ook.
(Denk aan overspannen, burn out etc)
Zoiets zou je héél prima kunnen overleggen met een bedrijfsarts.

--

Overigens, normaal gesproken lijkt mij dat een werkgever hier gewoon begrip voor heeft, en dat je dus helemaal niet hoeft te gaan zoeken naar 'de letter van de wet'.
Het feit dat je die ruimte niet krijgt, dat er zo 'lomp' mee omgegaan wordt, reken ik persoonlijk een werkgever wel aan. (Én zéker een werkgever in de ggz...)


Als laatste, maar zeker niet minst belangrijke:
Sterkte, want dit is echt oprecht gewoon een zwaar iets. Het verliezen van een vriend op deze wijze, en dubbel omdat je niet van iemand gehoord hebt dat die persoon overleden is en hoe, maar omdat je daar dus echt in de eerste lijn stond en nog staat.

Geef jezelf daar alstjeblieft de ruimte voor, om dit te verwerken.

Nou dit dus inderdaad. Ik vind ook dat ik nu gewoon ziek ben. Zeker in mijn ggz werkveld zouden we moeten zien dat ziekzijn niet alleen iets lichamelijks is, maar ook het psychisch even niet kunnen verwerken.

Ik ben enorm geschrokken van haar reactie. Ik snap dat ze ergens wel gelijk heeft. Al maak ik me er wel boos over dat het dus toegestaan is om in mijn toestand nu therapie te geven. En dat het niet wordt toegestaan om voor mijzelf te zorgen

Of gewoon ziek melden. Als TS niet in staat is om te werken dan mag/kan je je gewoon ziekmelden.

Kan dat nog, denk je? Ik ben sowieso te bang om haar te bellen nog. En ze weet nu al dat ik niet 'ziek'ben

Dit kan uiteraard ook, en ook zeker begrijpelijk in zo'n situatie.

Ziek kan zeker ook mentaal/psychisch zijn.
Een werkgever mag niet oordelen of jij ziek bent of niet, dan komt er een bedrijfsarts in beeld.

Psychisch niet in staat om te werken is ook een reden om je ziek te melden. Voor de werkverhouding zou ik wel proberen om nog een keer het gesprek met je manager aan te gaan. Al vind ik ook dat zij zich echt begripvoller op had mogen stellen. Wellicht ook aangeven dat je je slecht voelt en een afspraak bij de huisarts maakt. Deze zal je wellicht adviseren om je even ziek te melden.
Als je nu gaat werken en je gaat jezelf voorbij lopen, krijg je het misschien dubbel zo hard terug.

Ben ik de enige die het raar vind dat dit via de mail aan de manager wordt medegedeeld? Ik zou persoonlijk gebeld hebben en de situatie hebben uitgelegd en gevraagd hebben hoe nu verder. Er wordt nu gewoon medegedeeld dat iemand niet komt. Ik kan me voorstellen dat dit in het verkeerde keelgat kan zijn geschoten.

Dit gezegd hebbende wil ik je heel veel sterkte toewensen en gecondoleerd met het verlies.

Waarom neem je geen onbetaald verlof?
Dan kun je echt even de tijd nemen voor jezelf en hou je je vakantiedagen voor aankomende zomer.

Ik vind ziekmelden niet helemaal netjes in deze.
Je leidinggevende is ook verre van netjes, maar in principe zijn er wel regels voor overlijden en verlof. Anders heeft iemand met een groot netwerk elke maand bij wijze van verlof vanwege overlijden.

Je krijgt verlof als het directe familie betreft, maar niet voor vrienden. Dus als je tijd voor jezelf wilt: doe het netjes en neem onbetaald verlof.

Ik zou haar een mail sturen.
Dat je je op dit moment geestelijk niet in staat voelt om te komen werken. En dat je je ziek meld.
Je kan er zelfs bij aangeven dat je het via de mail doet omdat het na het gesprek van vanmiddag gewoon te lastig voor je is om te bellen.

Mocht ze aan je twijfelen een gesprek vragen met een bedrijfsarts.

Heel veel sterkte met dit verlies!

Heel bot: het wordt je wel toegestaan, maar niet als freebie. Dus je moet ofwel vakantiedagen opnemen ofwel jezelf ziek melden, en als ik het zo lees, heb je voor dat laatste een heel goede reden.

Ik snap best dat een manager vraagt wat het plan is, want die moet ook weten wat er gaande is, maar haar reactie op die van jou en meteen gaan zwaaien met 'werkweigering' is echt stijlloos, zeker als je nagaat bij wat voor instelling je werkt. "Het recht" om hierbij stil te staan en de familie te helpen heb je niet, want dat is inderdaad alleen voorbehouden aan naaste familieleden, maar er zijn wel manieren waardoor je jezelf even wat ademruimte kunt geven, zoals hier al genoemd, en die ademruimte moet je jezelf ook gewoon gunnen. Voel je vooral niet schuldig dat je niet aan het werk bent, waar je nu doorheen gaat is niet niks en je werk is ook niet het soort werk dat je kunt doen als je er zelf zo aan toe bent.

Heel veel sterkte!

Ik denk niet dat er veel mensen zijn die iemand dood vinden.

Dit is zeker iets om je voor ziek te melden en evt slachtofferhulp voor in te schakelen.

Dat zou, als ik in de schoenen van een leidinggevende zou staan, wel het laatste zijn waar ik me druk over zou maken, of iemand belt, appt, mailt of een postduif stuurt. Kan me voorstellen dat iemand op zo'n moment echt niet de behoefte voelt om daadwerkelijk te praten over zo'n gebeurtenis met een leidinggevende, zeker als dat het eerste bericht over de situatie is. Dan is een mailtje met "dit is er gebeurd, je kunt me bellen als je meer wilt weten" makkelijker en veiliger dan wanneer je moet opbellen en de mededeling moet doen, ook afhankelijk van de relatie met de betreffende manager.

Gecondoleerd TS.
Je hoeft niet met hoge koorts op bed te liggen om ziek te zijn, dit maakt een enorme impact en je bent niet in staat om je werkzaamheden uit te voeren. Of dit nu mentaal of fysiek is.

Is er echt genoemd dat TS het lijk gevonden heeft? Of is 'we' de groep die ging zoeken maar heeft iemand anders hem gevonden en de rest ingelicht. Dat is natuurlijk wel iets anders.