Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
sevke schreef:Ik geloof alleen in osteo's die ook dierenarts zijn. Iemand die vier avondlessen gevolgd heeft en daarna zichzelf paardenosteopaat noemt, die komt niet aan mijn paarden en daar zal ik ook niets van aannemen.
Het zou nogal gek zijn als een officiele instantie een niet-erkend beroep als beslissende factor zou aanvaarden.
sevke schreef:Ik geloof alleen in osteo's die ook dierenarts zijn. Iemand die vier avondlessen gevolgd heeft en daarna zichzelf paardenosteopaat noemt, die komt niet aan mijn paarden en daar zal ik ook niets van aannemen.
Het zou nogal gek zijn als een officiele instantie een niet-erkend beroep als beslissende factor zou aanvaarden.
Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
- het maximaal ruitergewicht mag alleen bepaald worden dmv deugdelijk wetenschappelijk onderzoek. Iedere andere observatie, mening, onderzoek wordt niet geaccepteerd als 'afdoende' bewijs. Dat dit werkelijk wetenschappelijk onderzoeken op een manier die gepubliceerd kan worden en controleerbaar miljoenen kost zou natuurlijk wel eens een uitdaging kunnen zijn.
- op wedstrijden mogen we niet wegen, daar zijn ze niet voor bedoeld.
- op maneges of andere plekken liever ook niet, want dan werken we eetstoornissen in de hand en het werkt stigmatiserend.
- überhaupt wegen we liever niet, dit werkt demotiverend en dan schrijft vrijwel niemand zich meer in voor wedstrijden.
- zadelmakers en behandelaren dienen zich te onthouden van ieder commentaar.
- dierenartsen mogen iets zeggen wanneer er 'bewezen' klachten zijn ontstaan door overgewicht, maar het kan ook zijn dat ze het terrein af gestuurd worden.
- te zware mensen mogen paardrijden zonder commentaar anders is het bodyshaming.
- te zware mensen mogen paardrijden omdat ze anders helemaal niet meer aan sport doen en dit is ongezond.
- osteopaten zwammen alleen maar
- mensen moeten zelf de verantwoordelijkheid nemen, want dat gaat nu blijkbaar erg goed...
- veel te zware ruiters zijn gezegend met veel balans en goede rijtechniek, veel slanke mensen trekken aan het kortste eind en stuiteren te paard of trekken erg hard aan de teugels
- gepubliceerd ruitergewicht van topruiters is niet up to date, en recreatief rijdende mannen zijn allemaal zwaarder
- juryleden kunnen c.q. willen zich niet uitspreken over ruitergewicht
- zware ruiters laten uitermate vaak dierenartsen, zadelmakers en chiropractors komen die vrijwel altijd positief gestemd zijn
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
sevke schreef:Ik geloof alleen in osteo's die ook dierenarts zijn. Iemand die vier avondlessen gevolgd heeft en daarna zichzelf paardenosteopaat noemt, die komt niet aan mijn paarden en daar zal ik ook niets van aannemen.
Het zou nogal gek zijn als een officiele instantie een niet-erkend beroep als beslissende factor zou aanvaarden.
Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
Opsomming Ninx
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
- het maximaal ruitergewicht mag alleen bepaald worden dmv deugdelijk wetenschappelijk onderzoek. Iedere andere observatie, mening, onderzoek wordt niet geaccepteerd als 'afdoende' bewijs. Dat dit werkelijk wetenschappelijk onderzoeken op een manier die gepubliceerd kan worden en controleerbaar miljoenen kost zou natuurlijk wel eens een uitdaging kunnen zijn.
- op wedstrijden mogen we niet wegen, daar zijn ze niet voor bedoeld.
- op maneges of andere plekken liever ook niet, want dan werken we eetstoornissen in de hand en het werkt stigmatiserend.
- überhaupt wegen we liever niet, dit werkt demotiverend en dan schrijft vrijwel niemand zich meer in voor wedstrijden.
- zadelmakers en behandelaren dienen zich te onthouden van ieder commentaar.
- dierenartsen mogen iets zeggen wanneer er 'bewezen' klachten zijn ontstaan door overgewicht, maar het kan ook zijn dat ze het terrein af gestuurd worden.
- te zware mensen mogen paardrijden zonder commentaar anders is het bodyshaming.
- te zware mensen mogen paardrijden omdat ze anders helemaal niet meer aan sport doen en dit is ongezond.
- osteopaten zwammen alleen maar
- mensen moeten zelf de verantwoordelijkheid nemen, want dat gaat nu blijkbaar erg goed...
- veel te zware ruiters zijn gezegend met veel balans en goede rijtechniek, veel slanke mensen trekken aan het kortste eind en stuiteren te paard of trekken erg hard aan de teugels
- gepubliceerd ruitergewicht van topruiters is niet up to date, en recreatief rijdende mannen zijn allemaal zwaarder
- juryleden kunnen c.q. willen zich niet uitspreken over ruitergewicht
- zware ruiters laten uitermate vaak dierenartsen, zadelmakers en chiropractors komen die vrijwel altijd positief gestemd zijn
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
Suzanne F. schreef:
Eens. En dus komen we nooit ergens zo. Niemand wil hand in eigen boezem steken. Terwijl dat de oplossing zou zijn. Maar niemand vind zichzelf te zwaar voor hun paard. Dat kan allemaal prima.
Suzanne F. schreef:Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
Opsomming Ninx
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
Eens. En dus komen we nooit ergens zo. Niemand wil hand in eigen boezem steken. Terwijl dat de oplossing zou zijn. Maar niemand vind zichzelf te zwaar voor hun paard. Dat kan allemaal prima.
Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
- het maximaal ruitergewicht mag alleen bepaald worden dmv deugdelijk wetenschappelijk onderzoek. Iedere andere observatie, mening, onderzoek wordt niet geaccepteerd als 'afdoende' bewijs. Dat dit werkelijk wetenschappelijk onderzoeken op een manier die gepubliceerd kan worden en controleerbaar miljoenen kost zou natuurlijk wel eens een uitdaging kunnen zijn.
- op wedstrijden mogen we niet wegen, daar zijn ze niet voor bedoeld.
- op maneges of andere plekken liever ook niet, want dan werken we eetstoornissen in de hand en het werkt stigmatiserend.
- überhaupt wegen we liever niet, dit werkt demotiverend en dan schrijft vrijwel niemand zich meer in voor wedstrijden.
- zadelmakers en behandelaren dienen zich te onthouden van ieder commentaar.
- dierenartsen mogen iets zeggen wanneer er 'bewezen' klachten zijn ontstaan door overgewicht, maar het kan ook zijn dat ze het terrein af gestuurd worden.
- te zware mensen mogen paardrijden zonder commentaar anders is het bodyshaming.
- te zware mensen mogen paardrijden omdat ze anders helemaal niet meer aan sport doen en dit is ongezond.
- osteopaten zwammen alleen maar
- mensen moeten zelf de verantwoordelijkheid nemen, want dat gaat nu blijkbaar erg goed...
- veel te zware ruiters zijn gezegend met veel balans en goede rijtechniek, veel slanke mensen trekken aan het kortste eind en stuiteren te paard of trekken erg hard aan de teugels
- gepubliceerd ruitergewicht van topruiters is niet up to date, en recreatief rijdende mannen zijn allemaal zwaarder
- juryleden kunnen c.q. willen zich niet uitspreken over ruitergewicht
- zware ruiters laten uitermate vaak dierenartsen, zadelmakers en chiropractors komen die vrijwel altijd positief gestemd zijn
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
Daphara schreef:Suzanne F. schreef:
Eens. En dus komen we nooit ergens zo. Niemand wil hand in eigen boezem steken. Terwijl dat de oplossing zou zijn. Maar niemand vind zichzelf te zwaar voor hun paard. Dat kan allemaal prima.
Nou ja, ik ben juist voor regels, volgens mij heb ik dat ook gezegd. Ik vind het helemaal prima om met mijn tuig op een weegschaal te gaan staan, ondanks dat ik wat overgewicht heb.
Ik heb mede voor het Shire ras gekozen omdat ik niet vond dat ik met mijn lengte en gewicht nog verantwoord op een slanke warmbloed kon gaan zitten, maar een standaard trekpaard mij absoluut niet trok, voor mij veel te log en “zwaar”. De eerste rit op een Shire was gewoon thuiskomen voor mijn gevoel. Ik kwam er achter dat Shires horses een onwijs leuk paardenras zijn, werkwillig, lichtvoetig en lenig, prima in staat om hun lijf correct te gebruiken, onder te treden en licht in de hand te lopen.
Je kunt ze prima naar het M/Z rijden en ze zijn ook fijn in staat om een sprongetje te nemen. GP moet je niet op hopen, maar goed, hoger dan M/Z is voor de meeste paarden en ruiters sowieso niet weggelegd ongeacht het ras.
Ik had sowieso geen echte wedstrijd ambitie meer, maar ben altijd een fanatieke ruiter geweest en wilde wel een paard wat fijn een bak door te sturen zou zijn.
Ik zal waarschijnlijk nooit meer mijn oude slankere figuur terug krijgen, door de nodige schildklier problematiek is mijn vollere postuur iets waar ik mee heb moeten leren leven ofwel ik ben al continu aan het opletten met voedsel en beweging, om niet nog zwaarder te worden dan ik nu ben. Het is iets waar ik veel mee bezig ben, omdat ik goed in mijn zadels wil blijven passen, ik heb een goede conditie en ik ben doorgaans lekker actief. Ik heb het “nadeel” dat ik ook nog eens erg lang ben voor een vrouw en dan zit je al snel over de standaard gewichtsgrenzen heen.
Mijn gewicht inclusief tuig is 12,5% van mijn paarden, iets dat veel andere ruiters (ja, ook de slanke) overschrijden. Toch wordt ik gek aangekeken als ik in een ruitersportzaak om een rijbroek maat 46 vraag (ik heb kledingmaat 44/46), ik wordt letterlijk op het oog beoordeeld en te zwaar/groot bevonden, zonder dat men kan zien wat de verhoudingen zijn ten opzichte van mijn paarden.
Dus laat er maar regels en percentages komen, ik ben voor. Hopelijk kan men dan een stoppen met wijzen naar een ander en de hand in eigen boezem gaan steken.
Ninx schreef:We zijn 10 pagina's verder, en dit is de score tot nu toe:
- het maximaal ruitergewicht mag alleen bepaald worden dmv deugdelijk wetenschappelijk onderzoek. Iedere andere observatie, mening, onderzoek wordt niet geaccepteerd als 'afdoende' bewijs. Dat dit werkelijk wetenschappelijk onderzoeken op een manier die gepubliceerd kan worden en controleerbaar miljoenen kost zou natuurlijk wel eens een uitdaging kunnen zijn.
- op wedstrijden mogen we niet wegen, daar zijn ze niet voor bedoeld.
- op maneges of andere plekken liever ook niet, want dan werken we eetstoornissen in de hand en het werkt stigmatiserend.
- überhaupt wegen we liever niet, dit werkt demotiverend en dan schrijft vrijwel niemand zich meer in voor wedstrijden.
- zadelmakers en behandelaren dienen zich te onthouden van ieder commentaar.
- dierenartsen mogen iets zeggen wanneer er 'bewezen' klachten zijn ontstaan door overgewicht, maar het kan ook zijn dat ze het terrein af gestuurd worden.
- te zware mensen mogen paardrijden zonder commentaar anders is het bodyshaming.
- te zware mensen mogen paardrijden omdat ze anders helemaal niet meer aan sport doen en dit is ongezond.
- osteopaten zwammen alleen maar
- mensen moeten zelf de verantwoordelijkheid nemen, want dat gaat nu blijkbaar erg goed...
- veel te zware ruiters zijn gezegend met veel balans en goede rijtechniek, veel slanke mensen trekken aan het kortste eind en stuiteren te paard of trekken erg hard aan de teugels
- gepubliceerd ruitergewicht van topruiters is niet up to date, en recreatief rijdende mannen zijn allemaal zwaarder
- juryleden kunnen c.q. willen zich niet uitspreken over ruitergewicht
- zware ruiters laten uitermate vaak dierenartsen, zadelmakers en chiropractors komen die vrijwel altijd positief gestemd zijn
Ofwel: niks aan de hand, alles onder controle! Iemand nog een koekje?
Avalanche schreef:Te zwaar is gewoon te zwaar en daarmee zit je je paard in de weg, zo simpel is het. En misschien ook slim om als mens niet op de marge te gaan zitten van wat nog kan, maar zorgen dat je nog aardig wat over hebt, zodat je paard je gewicht iig makkelijk kan hebben.
rien10 schreef:Osetopathie is een meerjarige HBO opleiding.
Fly_high schreef:Ik kan ook even niet op de juiste woorden komen omdat het laat is maar naarmate dieren (waaronder mensen) groter worden, worden ze over het algemeen minder sterk in verhouding tot hun kleinere soortgenoten omdat ze dan ook heel veel eigen doodgewicht erbij krijgen zoals nutteloos bot- en orgaanmassa. Je ziet het bijvoorbeeld heel duidelijk bij klimmers die optimale kracht/gewicht verhouding blijken te hebben bij kleinere dan gemiddelde lichaamslengte en gewicht maar ook bij gewichtheffen - in lichte klassen tilt men bijna 3x eigen lichaamsgewicht op, in zwaardere klassen neigt het richting 2x eigen gewicht. Waar ik dan op doel is dat draagvermogen van een paard met veel steviger (=zwaarder) dan gemiddeld lichaam vermoedelijk juist lager ligt dan van een lichter paard omdat hoeveelheid extra spiermassa en bijbehorend draagvermogen niet voldoende het dragen van eigen extra zwaar lichaam kan compenseren.
In dit licht snap ik jouw percentages ergens wel maar zou het niet 1:1 willen vertalen op warmbloeden, volbloeden etc.