Kelly_ann schreef:Toch vind ik het apart dat er dus niet echt een standaard is...
Aangaloperen of wijken weten de meeste mensen zo wel op te sommen: "binnenbeen op de singel, buitenbeen achter de singel, doorzitten, stelling etc."
Waarom geen eenduidig antwoord op halt of half halt met de zit?
omdat de manier waarop men wilde halthouden nogal is veranderd.
in tijden van de oude meesters (lees Grisone, Pluvinel, Guérinière, etc) wordt er nog veel gesproken over een 'parade' ipv een halthouden. Deze parades (niet te verwarren met 'halve parades') worden veelal met een teugelhulp gelijkgesteld, maar dat staat er toch echt niet.
in die tijd wilde men een verheffing van de voorhand versterken tijdens het halthouden, zodat een directe richtingswissel mogelijk zou zijn, of een directe acceleratie.
dit zou dan ook toestaan om een gang op de plaats door te voeren, zoals in een piaffe of een terre-a-terre.
maw, de vraag is dus of je op het laatse moment wil kunnen beslissen of je toch niet stopt, afgezien daarvan hoeveel energie er in je paard zit.
daar komen we op definities van 'voorwaarts'
de bereidwilligheid van een paard om naar voren te bewegen kan uit volledige stilstand bestaan met complete ontspanning, terwijl een voorwaarts met een geheven schoft en met volledige medewerking van de achterhand kan betekenen dat er daadwerkelijk energie in het paard is opgeslagen (als een springveer en door de hoogte)
de standaard voor bergop is behoorlijk veranderd over de eeuwen, daardoor zijn paarden in de moderne dressuur in een 'horizontale balans' gereden (daarmee bedoelen ze in 1949 dus dat de rug horizontaal gehouden wordt itt bergop, zoals vroeger, lees Descarpentry) dit ten behoeve van de vliegende wissels.
piaffe en dergelijke wordt beduidend moeilijker als je de rug naar beneden zit. Dat 'diep zitten' beperkt uiteindelijk pertinent de mogelijkheid om de achterbenen en croupe onder het paard te krijgen.
het gebruik van de bovenbenen van de ruiter spreekt vrij direct spieren aan die het bekken van het paard doen kantelen.
dat wil zeggen dat je echt nog best veel been kan geven om bijvoorbeeld de hoogte van de heffing behoorlijk op te voeren, zonder veel teugeldruk nodig te hebben.
bijvoorbeel bij een Falcade.
de rug omhoog werkt ook beter in hogere maten van stress, als er bijvoorbeeld iets heftigs gebeurd, zoals een helikopter die naast je landt ofzo iets drastisch.
anyway. de oefening 'halthouden' heeft een aantal namen, omdat het ook een aantal vormen heeft waar het paard dit anders uitvoert, het gebruikt andere spieren, neemt een andere vorm aan en komt voorbereid voor andere oefeningen stil te staan.
vooral als je in verschillende talen hetzelfde nakijkt kom je erachter dat deze onderscheiden van d
ie haltoefeningen anders worden opgedeeld in verschillende talen, er is dus een sprake van een keus