koend schreef:Ik gebruik mijn zweep zo weinig als kan en zoveel als, volgens mij, moet. Ik zit er niet mee. Ik zie ook wel hoe een hoger gerangschikt paard een ander aanpaktals het zich niet wil voegen.
Bovendien ben ik nogal voor een no-nonsens aanpak en zijn er massà mensen op aarde die een veeeel harder leven moeten lijden dan mijn paarden.
Maar naar aanleiding van dit topic heb ik eens mijn eigen zweepgebruik in de gaten gehouden.
Springles: 0 keer
Dressuurles : 2 tikjes op de achterhand
Buitenrit : 2 tikken toen hij op 1 km van huis ging staken. ( hij kent de plaats goed, niets speciaals)
Zeker 10 tikjes op de achterhand bij het lange teugel stappen. Hij ontspant dan zo, en kijkt zo rond, dat hij gaat slenteren en ik wil dat hij ook dan actief blijft stappen. Meestal pak ik dit aan door een overgang of schijnovergang naar draf te rijden, maar deze keer leek ik daar geen succes mee te hebben. Dus maar even bijtikken.
Fout bezig?
Het valt wel mee, denk ik.
Maar ik steek niet weg dat hij bij arrogant gedrag (vb. Mij omver proberen te lopen in de weide of paddock) ook wel een harde slag zou krijgen, die hij niet direct vergeet.
Bij mijn huidige 2 paarden niet nodig en daar ben ik blij om.
Ik denk dat verantwoord zweepgebruik een communicatiemiddel is van de dominante leider t.o.v. het ondergeschikte paard.
dat denk ik ook, als je ziet hoe hard ze kunnen zijn in een kudde/koppel/of hoe hun taalgebruik is om
de rangvolgorde te bepalen/ om uit te maken wie de baas is en blijft!! maar ook hun vriendschappelijke klopje bij soortgenoten is dat is niet wenselijk bij mensen
en met dat zweepje in de wei/paddock is het duidelijker dan mijn opgestoken vingertje "pas op hoor!!"
(ook minder pijnlijk voor mijn handen)
dus gebruiken we hulpmiddelen om iets te verduidelijken een soort accentstift
ik respecteer dat het paarden zijn en blijven in hun denken en doen
paardentaal is soms iets anders dan mensentaal