Geplaatst Community
Peter, Argos en Rocky, van LovingTweety
Peter, Argos en Rocky bij elkaar.
De meest linker pony is Peter. Hij wordt van het voorjaar 30 en heb ik nu 21 jaar. Hij is 106cm. Nog altijd mega druk (wij zeggen altijd dat we hem maar niet verteld hebben dat hij bejaard is). Dagelijks loopt hij nog lekker zijn wandeling of ritje buiten. De band die we na al die jaren hebben is goud waard. Ooit als klein meisje zelf ingereden en er nog dagelijks mee bezig.
De middelste is Argos. Ik heb ook hem dit jaar 21 haar en hij is inmiddels 27 en 72cm hoog. Hij is rond zijn 4e vanuit Argentinië hierheen gehaald voor de fok maar eenmaal in Nederland afgekeurd. Een absoluut schatje, verslaafd aan zijn slobber en wil zich altijd overal mee bemoeien. Toen hij net bij ons kwam was hij nog fokhengst. Enorm ongeduldig en verschrikkelijk dominant. Hij steigerde tegen je aan en was niet te houden als hij een merrie zag. Eenmaal gecastreerd was dat een enorm verschil. Het is een rustige pony geworden die zich met niemand bemoeit. Hij is lief tegen anderen en niet opdringerig.
De rechter pony is Rocky. Sinds 6 jaar in mijn bezit en is inmiddels 33. Ook hij is 106cm hoog. Een heel stuk rustiger dan Peter en een rondje mee wandelen is meer noodzakelijk dan gewenst, aldus Rocky. Hij heeft vroeger op de kermis gewerkt om kinderen een rondje mee te nemen. Je kan werkelijk elke leeftijd mee wegsturen om hem te wandelen en ze komen gewoon veilig terug. Rocky was al oud toen hij bij ons kwam, dus qua karakter is er weinig veranderd. Wel kwam hij binnen onder de luizen en met gigantisch overgewicht. De hangbuik gaat niet meer weg, maar zijn gezondheid is een stuk beter. Met Rocky leven we dag voor dag. Hij heeft in zijn leven harder moeten werken dan de andere 2 oudjes dus is aanzienlijk meer versleten. Gewoon nog genieten van elkaar is ons doel.
Voor geen van de 3 pony’s heb ik geld betaald. Ze zijn allemaal via via bij ons terecht gekomen. Wat ik het leukste vind van het verzorgen van oudjes is dat ze nergens meer van opkijken, alles hebben ze al eens meegemaakt en ze zorgen zelf wel dat ze niet in 7 sloten tegelijk lopen. Ik kijk per pony wat ze nodig hebben. Peter heeft bijvoorbeeld nog steeds dezelfde verzorging als 20 jaar terug. Argos krijgt 2maal daags een flinke bak slobber gezien zijn tanden weinig meer doet en Rocky krijgt vaker een goede massage of osteo behandeling en moet veel vaker een behandeling bij de tandarts.
Ik hoop ze vooral nog heel lang bij mij te mogen houden.
Ik heb ook nog een 21 en 26 jarige in mijn bezit. Beide oude manegeponys die bij mij wonen en daar lekker alleen nog rustige buitenritjes hoeven maken. Die heb ik beide nu 3,5 jaar. Ze zijn veel knuffeliger geworden bij ons.
Emmickhoven's Jeffrey ofwel Jeff, van zacharyhill
Jeff bokt nog vrolijk rond.
Mijn oudje.....onze Emmickhoven's Jeffrey ofwel Jeff, Jeffie, Opa of Ouwe sok.
Ik kocht hem toen hij 17 jaar oud was voor onze dochter hij was haar lespony en de lessen gingen stoppen maar Jeff was te goed voor zijn pensioen. Ik riep altijd als je hem wegdoet denk dan aan mij. Hij heeft zo'n mooi valk kleurtje.
Dus op een avond kreeg ik dus een telefoontje en een uur later stond hij op stal bij mijn zus. Daar heb je teveel voor betaald daar heb je niet lang plezier van was haar reactie.......kwam ze daar snel op terug
. Jeff bleek een gouden aankoop zowel voor onze dochter als voor de meiden van mijn zus, een gouden pony voor op buitenrit, op bixie wedstrijden met mijn jongste nichtje, handpaard voor de jonge fries en de jonge nieuwe pony's van mijn nichtjes op straat. En nu gewoon als grasmaaier en kroelpony met pensioen vanwege zijn artrose. Wat is er zo leuk aan hem als oudje hij is lekker eigenwijs, vind alles oke, is een kei in ontsnappen en hij weet ook dat hij er mee weg komt. Hij is gewoon de liefste van de kudde van 5. Hij woont samen met een Friese merrie, dat is zijn vriendinnetje en 3 kwpn-ers bij ons thuis.Hij is door de jaren wel oud geworden heeft artrose en een slecht gebit, wordt mager eet moeilijker maar door tips van andere bokkers staat hij nu op andere voeding en komt hij langzaam weer beter op gewicht, zijn dekens kan hij niet meer missen ondanks zijn dikke vacht. Regen en tocht doen hem ook geen goed, hij weet dan goed zijn stalletje te vinden, breng je hem niet dan weet hij wel een manier om er zelf te komen
Zolang hij het goed maakt met zijn gezondheid blijft hij hier lekker lopen en als we merken dat hij het niet meer fijn vind dan mag hij naar de groene weides maar mijn andere overleden paarden. Maar daar denken we nog niet aan (hoewel mijn dierenarts hier duidelijk van op de hoogte is).
Mijn tip is dan ook hou je oudje goed in het oog, ze hebben ons zoveel moois gegeven dan moeten we ook reëel zijn om hem wat moois terug te geven en hem onnodig leed besparen.
Jeff door de jaren heen.
Tommie, van AnnemiekvM
Tommie en AnnemiekvM hebben iets gezien.
1. Hoe oud is je paard, en hoe ben je er aan gekomen/heb je hem al lang?
Tommie is 24 jaar. Ongeveer 20 jaar geleden heb ik hem gekocht. Je had toen de site horses.nl en daar zag ik een foto van hem. Een dag later zijn we bij Tommie gaan kijken en nog een dag later stond hij thuis.
2. Wat is er nu anders tov toen je hem net had?
Vroeger was Tommie pittig en onervaren. Ook had hij weinig geduld. Nu is hij heel rustig en knuffelig.
3. Wat is het leukste aan het hebben van een oud paard?
De band die ik met hem heb. Hij heeft veel voor mij gedaan en nu geniet hij van een heerlijk pensioen.
4. Hoe zie je de toekomst voor je met dit paard?
Wij wandelen heel veel. Dat wil ik graag blijven doen. Hij staat graag buiten in de kudde en doet lekker zijn eigen ding. Ik hoop dat hij nog lang gezond blijft.
5. Wat is je beste tip voor andere mensen met oude paarden?
Ik denk dat voldoende beweging heel belangrijk is. En Tommie heeft veel baat bij Magnesium en Glucosamine.
Bacardi, van SVRL
Bacardi en SVRL tijdens een ritje.
16 jaar geleden had ik een haffje van bijna 2 die nogal een handvol bleek te zijn, dus ging ik terug lessen, kwestie van mezelf voor te bereiden op een pittig inrij proces. Mijn toenmalige lesgeefster motiveerde me om het rijden terug serieus te nemen. Ze was een gewezen wedstrijdruiter en boodt aan om mij te begeleiden. Na lang wikken en wegen zette ik mijn haffje te koop en begon de zoektocht naar een paard. Ik was al gaan kijken naar een paard dat geschikt leek, toen mijn hoefsmid me zei dat hij ook een 4-jarige te koop had. Dit paard zat echter boven mijn budget, waarop mijn smid me voorstelde om mijn haff over te nemen. Omdat kijken geen geld kost, plande ik een testritje in.
Bacardi stond samen met 2 vriendjes op een grote wei en was al een paar maand niet gereden. Op het moment van de bezichtiging had hij ook nog eens helende wondjes op zijn hoofd, waardoor hij er niet uit zag. Zodra mijn hoefsmid hem aan wees, dacht ik "omg, wat een lelijk paard!". Ik kon hem niet op de weide rijden en moest een veldweggetje op, wat ik best wel spannend vond met een 4-jarige die al enkele maanden stil stond, maar goed, ik wilde er echt wel op. Zodra ik in het zadel zat, had ik het gevoel dat ik thuis kwam. Ik voelde me zo veilig en relax en werd op slag verliefd op dit paard. Pas jaren later gaf mijn smid toe dat het best wel bijzonder was dat ik zomaar met dit paard weg reed. Thuis gekomen heb ik Bacardi uitgebreid met mijn vriend besproken en vervolgens beslist dat ik toch nog een paar keer wilde proefrijden voor ik hem eventueel wilde kopen.
14 dagen proefrijden, werd uiteindelijk kopen na 3 keer rijden en zo werd Bacardi definitief mijn maatje. Bacardi is geen knuffel paard, maar wel enorm gehecht aan zijn mensen. Als hij je vertrouwd, dan gaat hij door een vuur voor jou en zo werden we op een korte tijd een zeer hecht team.
Ik was dit soort paarden echter niet gewoon. Bacardi is springgericht gefokt. Kleinzoon van Lucky Boy xx, zoon van Bonheur en een mega gevoelig paard. Daarvoor reed ik paarden die gewoon deden wat je vroeg, bij Bacardi moest ik plots rekening houden met zijn gevoelens. Ik had nog nooit zo'n gevoelig paard gereden en heb echt vaak met mijn hoofd tegen de muur gelopen, maar ik had me geen betere leermeester dan hem kunnen wensen. Dit paard zal altijd het paard blijven dat mij gevormd heeft tot wie ik nu ben met paarden.
Uiteindelijk hebben we nooit een wedstrijd gereden. 1,5 jaar na aankoop zijn we verhuisd. Bacardi kwam met een shet vriendje aan huis te staan.
En we vonden geen instructeur op wandel afstand van ons nieuwe huis. Toen we na lang zoeken wel iemand vonden, kreeg Bacardi een stom ongeval, waarna de dierenarts afraadde om er nog dressuurmatig mee aan de slag te gaan. En zo werd Bacardi een bospaardje, iets waar hij gezien zijn temperament niet echt voor geschikt was, maar verkopen was ook geen optie. We hebben er altijd gewoon het beste van gemaakt.
Een paar jaar geleden moesten we opnieuw verhuizen.
En toen liep het mis. De eerste zomer op ons nieuwe plekje kreeg Bacardi gaskoliek. Ik was gelukkig thuis en Bacardi roept op me als hij zich niet goed voelt. Binnen het uur was er hier een dierenarts en alles leek onder controle. Helaas ging het vanaf dat moment alleen maar bergaf met hem. Heb toen een topic hier geopend, paard op de sukkel, om alles van me af te schrijven. Van april tot oktober zijn we 5 keer in Lummen geweest. Er is toen echt zot veel gebeurd en ik dacht dat het nooit meer ging goed komen. En Bacardi is ook nooit meer de oude geworden. Wat er nu juist mis loopt in zijn lijf vinden we niet en kunnen we dus ook niet behandelen. Hij heeft een gezwel aan zijn koker en krijgt oedemen op buik en soms ook de achterbenen. Hij heeft ondertussen ook bevestigde artrose in 1 schouder en 1 voet. Ik had hem na zijn beproeving in Lummen ook op pensioen gezet.
In september ben ik mijn wei kwijt geraakt. Om Bacardi wat meer uit te dagen, ben ik toen begonnen met aan de hand buiten te wandelen.
Jammer genoeg vindt hij dit mega spannend, waardoor hij gewoon te nerveus wordt. In het verleden liet hij onder het zadel wel zijn spanning afvloeien als hij voelde dat zijn ruiter ontspannen zat. Na overleg met de osteopaat en dierenarts hebben we dan ook beslist om hem terug in te rijden en ben ik met hem aan de slag gegaan. Heb er zelf ondertussen al 2 keer op gezeten.
Ik ben hem ook aan het leren om netjes te blijven staan naast het opstapje.
Omdat mijn lijf te slecht is om zijn eventuele capriolen uit te zitten, zocht en vond ik een bijrijder voor hem waar Bacardi een enorme klik mee heeft.
Bacardi heeft me geleerd om naar je paard te luisteren en om steeds je hart te volgen. We hebben op die 16 jaar al zoveel meegemaakt, waarbij andere paarden eigenaars me gek verklaarden omdat ik met dit paard toch nog verder wou. Ik heb geen seconde spijt van het pad dat we samen bewandeld hebben. Hij is mijn rots in de branding, mijn once in a lifetime paard en ik hoop dat hij nog lang in mijn leven is. Mijn grote tip, luister naar je paard en als je binnen de reguliere paardenwereld niet vindt wat je nodig hebt om jou en je paard verder te helpen, probeer dan eens de alternatieve route. Als je niets te verliezen hebt, kan je hier alleen maar winst uit halen. Mijn paard heeft er in ieder geval alleen maar voordelen uit gehaald.
Bacardi van SVRL
Zoëy, van Juval
Zoëy lekker in de wei.
Zoëy is geboren op 11 maart 1992, dat maakt haar nu dus bijna 29 jaar oud.
Ze is ingeschreven bij het NAS (Prins x Sonny af Hojmark).
Ik heb haar gekocht toen ze 14 jaar oud was. Toen had ze al een heel leven achter zich als fokmerrie, menpony, manegepony en gewoon recreatiepony.
Ze is superveelzijdig en gelukkig nog heel gezond en redelijk vrolijk. We rijden niet meer met haar want haar rug is toch wel aardig doorgezakt, de zwaartekracht he.. Mijn kleine kindjes vinden het nog wel leuk om af en toe een rondje te stappen, dat vindt Zoëy ook nog wel leuk. Op dit moment staat ze aan huis in een kleine kudde en houdt ze zich voornamelijk bezig met opvoeden van jonge paarden. Dat gaat haar goed af.
Qua toekomst, ik hoop dat ze nog lang bij ons blijft en goed gezond blijft.
Tips voor mensen met oude paarden, niet echt. Gewoon lekker vertroetelen en bezig houden. rust roest.
Zoëy heeft tot ze 22/23 was nog wedstrijden gedaan, gesprongen. 4 daagse van Epe meegelopen. Voor de wagen gelopen en gewoon lekker veel buiten gereden. Dressuur is niet haar passie. Springen wel en vooral lekker buiten.
Zoëy is een echte all-rounder.
