Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Caboby schreef:Heerlijk topic, eigenlijk ging het bij mij altijd wel goed met een paard kopen. Verkopen doe ik niet aan
Toen ik een jaar of 14/15 was, is mijn d-pony ingeslapen en gingen we op zoek naar een paard. Eerste paard wat we gingen kijken was ik er van overtuigd dat dit hem zou worden, bloedmooi, met opzadelen en in de omgang ontzettend lief. Ik was eigenlijk al verliefd.
Tot dat ik er op ging, verkoper vertelde dat ze er niet op kon omdat ze rugpijn had. Nou oké, 15 jaar was ik dus ik sta daar verder niet bij stil. In stap ging het nog goed, heel rustig. Daarna ging ik maar aandraven, en daar ging ik, paard kwam omhoog en liet zich gewoon vallen. Waarop de verkoper zegt 'oh dat doet ze bij mij dus ook altijd, maar ik dacht dat het aan mij lag'' Heb er toen een gebroken rib en gebroken enkel aan overgehouden. In verband met verzekering moest ik haar twee weken later nog bellen over mijn breuken, geen gehoor, advertentie weg en de stalhouder wist ook niet waar ze gebleven was. Ze is gewoon vertrokken, heeft paspoort en paard daar gewoon achtergelaten. Stalhouder heeft het paard uiteindelijk verkocht geloof ik, ik hoop dat het paard een plek heeft mogen krijgen met iemand die er mee om weet te gaan.
Caboby schreef:Heerlijk topic, eigenlijk ging het bij mij altijd wel goed met een paard kopen. Verkopen doe ik niet aan
Toen ik een jaar of 14/15 was, is mijn d-pony ingeslapen en gingen we op zoek naar een paard. Eerste paard wat we gingen kijken was ik er van overtuigd dat dit hem zou worden, bloedmooi, met opzadelen en in de omgang ontzettend lief. Ik was eigenlijk al verliefd.
Tot dat ik er op ging, verkoper vertelde dat ze er niet op kon omdat ze rugpijn had. Nou oké, 15 jaar was ik dus ik sta daar verder niet bij stil. In stap ging het nog goed, heel rustig. Daarna ging ik maar aandraven, en daar ging ik, paard kwam omhoog en liet zich gewoon vallen. Waarop de verkoper zegt 'oh dat doet ze bij mij dus ook altijd, maar ik dacht dat het aan mij lag'' Heb er toen een gebroken rib en gebroken enkel aan overgehouden. In verband met verzekering moest ik haar twee weken later nog bellen over mijn breuken, geen gehoor, advertentie weg en de stalhouder wist ook niet waar ze gebleven was. Ze is gewoon vertrokken, heeft paspoort en paard daar gewoon achtergelaten. Stalhouder heeft het paard uiteindelijk verkocht geloof ik, ik hoop dat het paard een plek heeft mogen krijgen met iemand die er mee om weet te gaan.
Nibbit schreef:Wat mij soms opvalt is dat kopers een persoon meenemen (logisch) maar dat deze persoon vaak vanuit zn eigen view kijkt.
En niet vanuit degene waar hij/zij voor mee is.
Voorbeeld;
Een recreatie paard voor iemand die gewoon wil genieten van een braaf paard, vooral op buitenrit.
Persoon2 zegt hij is wat kort in de hals voor dressuur..
Of een wat flegmatiek paard voor een onzekere ruiter.
Persoon2 ziet graag een wat vlugger paard
Paarden passen perfect bij de ruiter maar aan af op het oordeel van persoon2 en het gaat niet door.
Hoe vind de koper zo een paard?
Eatshay schreef:Overigens ben ik ook wel eens bij een paard wezen kijken, wat verkocht werd wegens er niet lekker mee kunnen rijden. Eigenaar toch even voor laten rijden, zien wat er mis gaat, gevraagd of ik haar even mocht helpen. Resulteerde in een uurtje hartstikke fijn lesgeven waarin ze allebei hartstikke lekker reden, waarna de eigenaresse huilend afstapte en me de teugels wou geven zodat ik proef kon rijden omdat ze dacht dat ze niet meer terug kon qua verkoop. Ik heb er nog een kop koffie gedronken en ben vervolgens weer 2 uur terug naar huis gereden. Zonder paard, maar met een grote grijns op m'n bakkes. Paard is niet verkocht. Ze heeft een andere instructeur gezocht en ze heeft 'm nog steeds. We zijn inmiddels al dik 10 jaar facebookvriendjes en ik geniet regelmatig mee van haar foto's en verhalen.