Ik kijk om me heen ik voel leegte, maar snak naar warmte mijn lichaam gevuld met zwart zwart van pijn angst
angst voor jou angst voor mij jij bent de mijne ik weet het maar voel het niet angst
angst dat jij mij echt ziet dat het niet, nooit genoeg is wat ik ook doe het doet pijn het voelt leeg angst
angst dat jij pap mij altijd niet ziet ook al sta ik recht voor je dwars door me heen kijk jij je ziet me niet en ik ben immens klein van angst
angst dat niemand gewoon niemand ik alleen alleen met mijn pijn voor de afwijzing die jij mij niet doet maar wel laat voelen angst
angst voor het overheersende alles is weg alleen de angst de angst is er altijd angst
lovefi
Berichten: 1199
Geregistreerd: 07-01-09
Woonplaats: Zuid-Holland
Geplaatst: 04-05-21 13:15
Wat een prachtig gedicht, maar wat vervelend dat je je zo voelt!
Earth
Berichten: 7911
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter
Geplaatst door de TopicStarter: 04-05-21 15:22
lovefi schreef:
Wat een prachtig gedicht, maar wat vervelend dat je je zo voelt!
Dank je. Ja dit kwam even in mij op, afwijzing is een naar iets wat soms ook neit goed uit te leggen is. Dus dan doe ik het maar via deze manier.
pien_2010
Berichten: 43255
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin
Geplaatst: 04-05-21 15:25
Mooi gedicht Earth. Sterkte!
Hiraeth
Berichten: 3221
Geregistreerd: 08-08-07
Woonplaats: Ruinerwold
Geplaatst: 04-05-21 19:07
De emoties komen me niet bekend voor, maar toch weet dit gedicht me te laten voelen waarmee jij het geschreven hebt. Z'n werk heeft 'ie dus helemaal gedaan!
Bedankt allemaal en wat bijzonder dat jullie ergens begrijpen wat ik ermee bedoel.
Ik wist dat ik al angst voor afwijzing had, maar ik dacht dat ik dat wel getacked had tijdens EMDR vorig jaar. Maar blijkbaar is dit de kern van mijn ui, want vorig jaar was ik nog niet toe aan dit stukje. Nu de deksel van de put is, overspoeld het heel erg en voel ik overal in mijn lichaam angst. Gelukkig kan ik het redelijk dragen, omdat ik precies weet wat het is.
Dingen als afwijzen, negeren, ontkennen, bagetaliseren - 'het oog van de wereld ziet niets', maar het doet intens gemeen zeer.
Nou precies dat. Het is een pijn die niet uit te leggen is. Ik kan wel heel goed visualiseren waar het zit in mijn lijf. Waar ik eerder altijd een bal in mijn buik had, van angst, pijn, verdriet, woede, lijkt het nu een soort plaat te zijn die horizontaal door mijn hele lijf ligt. Alsof die plaat me bijna in tweeën breekt, want soms doet het daar gewoon pijn. Daarnaast wil ik het ook steeds uitkotsen, dat zegt mij dat 'het ' er echt uit moet. Het is intens en bij vlagen allesoverheersend, maar ook rustgevend want nu weet ik waarom het voor mijn gevoel vaak niet 'klopte'. Wel denken, wel weten, niet voelen. En ik werd heel erg gevoed in het positieve op mijn stage, dus ik groeide, maar enkel cognitief. Hoe groter die cognitieve kracht werd, hoe harder het gevoel werd weggedrukt, des te vermoeider ik werd... Alles valt op de plek dan en ja, dat geeft me rust. Nu wel, want nu zie ik alles.
Earth
Berichten: 7911
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter
Geplaatst door de TopicStarter: 09-06-21 12:34
Wanneer pijn uit je ziel voelbaar is in alles het lijf is op het dragen van de pijn doet nu pijn Alles het lijf kapot de ziel verdoofd omdat ik niet kreeg wat jij moest geven Nu in mijn dromen maak je het goed maar dat maakt dat het nog meer zeer doet