Geplaatst 
Muchacho, mijn kleine lieve man.
Ik kocht je in december van een kinderboerderij. Ik was al opzoek naar een eigen paardje en jij kwam zo op mij pad.
Zelfde dag ben ik nog naar je gaan kijken en daar stond je in de modder in het kleine weiland met nog 2 andere Shetlanders.
Ik was als een blok voor je gevallen en had je gekocht.
Een week later ben ik met je gaan wandelen naar de stal, was een wandeling van een uur door een woonwijk.
Je zat onder de luizen daarom heb ik je laten scheren. Je kwam onder je vacht vandaan en toen was je me toch knap! Maar ook mager helaas
Ik heb je laten aankomen, we zijn veel wezen wandelen en ben begonnen met je beleren voor de kar. De tandarts was gekomen en je gebit stond toen al super scheef, in de zomer zouden dr 4 tanden getrokken moeten worden. Helaas is dat nooit zover gekomen.
Je begon steeds moeilijker te eten, had pijn in je mond en begon slecht te lopen. Je was super gevoelig op je rug geworden en ik ging het uitzoeken wat er was
Helaas was je rug ooit gebroken geweest, dit was niet aan je bouw te zien. Je liep achter niet meer goed ondanks de pijnstillers. Je gebit was nu nog meer gedraaid en je zou al je kiezen en snijtanden moeten verliezen, waarschijnlijk een gebroken kaak geweest.
Ik heb je laten gaan, ik vind het niet paardeaardig een paard van 4 jaar voor altijd op pap te zetten, in combinatie van een gebroken rug en pijn was dit de beste optie.
Ik heb zoveel leuke momenten met je meegemaakt, we hebben uren lang in het bos gewandeld, gespeeld en geknuffeld. Je genoot van het poetsen en ging uitgebreid er voor staan.
Wat had ik je toch graag nog hier gehad, bij mij. Maar dat zou egoïstisch zijn geweest, je had te veel pijn en was niet meer de blije pony die ik kende.
