Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 2 van de 3 [ 55 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Vallen met PTSS

 
Profiel   

Janneke2 schreef
Citaat
Toch heb ik twijfel of je daar wel op de juiste plek bent. Zou coaching met paarden voor mensen met trauma niet beter bij je passen? Dit bedoel ik met bewust leren omgaan met je angst/de ptss.


Oud, beproefd gezegde: ga niet om met angst of trauma, draai het de nek om!!
Er is zoveel leuker gezelschap.

(We leven in 2021 en we weten een hele hoop over ptss, inclusief dat het meer je instinct is dan je denken.)


Uit nieuwsgierigheid hoor, wat bedoel je met draai het de nek om? Dat je de PTSS of symptomen dan gewoon opzij kunt zetten of wat bedoel je/hoe zie jij dat?
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 12:59 



 
Profiel   

Hier helaas ook wel ervaring met ptss en ik snap wel wat Sabri zegt, en haar nu hard aanvallen omdat zij een andere kant op denkt lijkt mij volstrekt onnodig.
Ik heb met mijn instructeur een aantal mindfullness oefeningen voor op het paard bedacht. Geoefend in de privéles en daarna als ik in de groepsles minder goed ga, hoeft ze maar 2 woorden te zeggen en ik begrijp waar ze heen wil. Maaaaar, we hebben ook heel duidelijk de afspraak gemaakt dat mijn paard geen last van mij mag hebben en daar wordt in mijn ogen nogal eens aan voorbij gegaan. Paarden moeten gebruikt voor coaching, ze moeten omgaan met angstige ruiters en wat krijgen zij ervoor terug? Paarden zijn enorme spiegels en kunnen onze energie helemaal in zich opzuigen waarna wij ons beter voelen, maar het paard dan? Ik heb ook de afspraak met mijn instructeur dat als ik me te slecht voel ik daar mijn paard niet mee belast, poets ik hem alleen of blijf ik zelfs thuis.
Angst is een ontzettend irrationeel iets, ook als je weet waar het uit voortkomt is het een ongrijpbaar iets. Paarden leven op intuïtie, als ik door mijn angst verstijf, slechter ga ademhalen, kan ik er met een oefening proberen uit te komen, maar als ik op zo'n moment op mijn paard zit, krijgt hij ook last van angst. Hij voelt mijn spieren verstrakken, hij voelt mijn oppervlakkige ademhaling en het is wachten tot hij ook verstrakt en net zo overdreven alert wordt als ik op zo'n moment ben. Na afloop ben ik moe van de verhoogde stress en alertheid en het paard? De mijne heeft het makkelijk, die mag gaan rollen en naar z'n vrienden of naar stal, maar een manegepaard moet daarna waarschijnlijk nog een uur. Op een niet gespecialiseerde manege is die kans nog groter.
Is het dan eerlijk dat we met onze angst en stress toch op een paard willen klimmen? Zeker als er meerdere factoren zijn voor die angst, zoals met ptss het geval is, is het dan niet juist fijn om eerst wat verder los van dat paard, dus op de grond, te werken?
Ik reed al jaren toen mijn ptss gediagnosticeerd werd, ik ben door valpartijen daar nooit verder in getriggerd, TO nu blijkbaar wel. En dat is niet gek, zeker niet. Maar is het niet heel veel en misschien wel te veel om dat op dit moment allemaal tegelijk en als beginner ook nog te paard op te willen lossen?

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 13:00 



 
Profiel   

TS, wil je graag in de groepsles rijden? Want anders is het misschien een optie om privéles te blijven nemen. Dan kan de instructrice zich helemaal op jou richten en hoef je je ook geen zorgen te maken over wat andere paarden uitspoken.

De manege waar ik rijd is ook zorgboerderij en er zijn verschillende mensen met een rugzakje die jarenlang privéles hebben gehad. Dat beviel prima, totdat zij zelf aangaven dat ze nu wel naar een groepsles wilden. Maar nog steeds is dat een groepje van max. vier mensen.

Overigens, elke keer als ik iemand hoor zeggen dat ze het zo stom vindt dat ze gevallen is, moet ik denken aan Anky van Grunsven. Die viel in Groningen voor publiek van haar paard. Dus als het haar kan overkomen, dan hoeft ook niemand anders zich daarvoor te schamen.

Heel veel sterkte. Ik vind het top dat je door wil gaan met rijden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 13:00 



 
Profiel   

katharos1999 schreef
Door hard werken heb ik binnen 3 weken een bijna volledig herstel kunnen bereiken, dus ik ben gisteren voor het eerst een halfuurtje gaan stappen met het paard waar ik het meest een band mee heb, maar ik merk dat ik tegen het probleem aan loop dat ik heel bang word als het paard een onverwachte beweging gaat maken.


Wat knap TS dat je ondanks je angsten toch weer stapjes richting de paarden aan het zetten bent! Je lijf en geest hebben een flinke knauw in vertrouwen gekregen en moeten weer nieuwe positieve ervaringen opdoen. Goed ook dat je het bij je traumabehandelaar gaat bespreken, wellicht heeft die nog tips voor je!

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 13:19 



 
Profiel   

Sabri schreef
Janneke2 schreef
Oud, beproefd gezegde: ga niet om met angst of trauma, draai het de nek om!!
Er is zoveel leuker gezelschap.

(We leven in 2021 en we weten een hele hoop over ptss, inclusief dat het meer je instinct is dan je denken.)


Uit nieuwsgierigheid hoor, wat bedoel je met draai het de nek om? Dat je de PTSS of symptomen dan gewoon opzij kunt zetten of wat bedoel je/hoe zie jij dat?


Goede vraag!
... nu het antwoord nog. Efkes opzij zetten : absoluut niet. Dat 'kan' ook niet, we praten als gezegd over instinct en reflexmatig handelen.

Eén van de methoden tegen ptss waar ik beslist enthousiast over ben heet emdr. (Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over.)

Emdr is één van die methoden die in staat zijn om de angst aan te pakken op de plek waar de angst zit : in die delen van de hersenen waar je je als mens geen bewuste controle over hebt.

Bijvoorbeeld de amygdala. Als functie is het onze schildwacht: 24/7 alert, zij filtert alle zintuiglijke 'input' op de vraag 'kan datgene wat ik nu hoor, voel, etc etc gevaarlijk zijn, ja of nee?'
Als een waarneming gevaar ZOU kunnen opleveren, is het de taak van de amygdala om je lichaam in alarm te zetten.
En er zijn ook weer hersendelen die het signaal 'loos alarm, terug naar rust' kunnen geven.
... en gesteld dat je amygdala overijverig is en de kalmerende delen dit niet meer kunnen beteugelen, dan heb je het zwaar.

(En veel oudere therapieën rond ptss legden nadruk op met je verstand de kalmerende werking versterken. Je kunt stommere dingen doen, maar het is niet altijd even effectief.)

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 13:32 



 
Profiel   

TS,

Als je de plek fijn vindt, kan je natuurlijk wat ik opperde gewoon ernaast of erbij doen op een andere plek. Je kan op meer dan 1 plek met paarden bezig zijn en leren. Een hoeft nooit het ander uit te sluiten.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 13:50 



 
Profiel   

Dank voor je uitgebreide uitleg Janneke2!

@Superpony, zet jij dan geen vraagtekens bij hoe TS omschrijft hoe deze manege kennelijk te werk is gegaan? Ik vind het nogal wat hoor, om na hooguit enkele lessen op een paard, iemand die bang en ook zegt getraumatiseerd te zijn, op een paard te zetten die enkel voor gevorderden geschikt is en dan ook voor het eerst daarmee in een groep?
En kennelijk bleek iedereen in de betreffende groepsles beginner en allemaal voor het eerst in een groeples te zijn. Kan me best voorstellen dat dit extra onnodig risico met zich mee heeft gebracht waardoor TS ten val is gekomen.

Maar goed, misschien was het een ongelukkig incident, en voelt TS zich verder op haar gemak daar en kan misschien met goed overleg eea geregeld worden. Al lijkt het me lastig daar je als beginner nog niet de kennis en ervaring mbt paarden hebt.

Ik zou not amused zijn erover, zeker omdat het toch nogal heftig is om te vallen en dan ook nog een arm te breken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 14:09 



 
Profiel   

Katharos, dat zijn lastige situaties. Ik herken beslist een deel, ik ben nu al een tijdje aan het opbouwen (en enerzijds heb ik gedraafd op een paard dat ik niet ken, dus grote stap vooruit, en anderzijds galoppeer ik niet meer zo heerlijk onbevangen door de bak als een jaar geleden en dat is een behoorlijke teleurstelling. Dus ik herken veel.)

Wat ik in jouw reactie in elk geval lees is dat er een aantal emoties door elkaar spelen, en het helpt misschien om die in elk geval uit elkaar te halen.

Allereerst is de rechtstreekse reactie: angst want je bent gevallen, met letsel als gevolg.

Daarnaast lees ik schaamte om het niet goed te doen, niet goed te rijden, schaamte om dingen aan te geven die toch belangrijk voor je zijn.

En angst voor de toekomst dat je het paardrijden verliest omdat het nu zo moeilijk is.

Die zitten nu allemaal aan elkaar gekoppeld, en ik weet ook niet zomaar hoe je ze kunt ontkoppelen maar soms helpt het al door ze goed te scheiden. Met de angst voor het rijden ben je nu al aardig stappen aan het zetten: priveles, bodyprotector, overleg. Dat is al super.
Ook geef je aan dat men openstaat voor wat je nodig hebt, en dat is ook super. Verder heeft dit soort angst met een concrete aanleiding vaak vooral een aantal positieve ervaringen nodig. Dus tijd. 3 weken is heel kort, dit mag gewoon tijd hebben. Adem blijven halen, niet teveel overhaasten of moeten van jezelf, en rustig aan weer opbouwen.

Dan speelt de schaamte een rol. Is dat iets wat nu opgelost moet worden? Helpt het bijvoorbeeld als je jezelf gewoon toestemming geeft om voorlopig, en dan niet 3 weken maar bv 3 maanden, prive-les te nemen op jouw tempo?
Verder: ik snap dat het niet zoveel indruk maakt als ik het zeg, maar ik heb nog nooit over mijn mederuiters gedacht 'goh, wat een rare / slechte ruiter.' Ik heb nooit iemand raar gevonden omdat iemand viel, de meeste manegeruiters kijken zo niet naar hun lesgenoten heb ik de indruk. (Maar goed, dat kan ik wel zeggen, daarmee is het nog niet automatisch realiteit.)
Als ik priveles opper is dat vooral omdat je dan eerst je vertrouwen met de paarden weer kunt opbouwen, zonder al die extra gevoelens er nog bij over hoe anderen over je oordelen.

En de toekomst van het paardrijden speelt een rol. Ik weet hoe lastig dit is, dit vlamt bij mij ook steeds op: ik wil het zo graag behouden. Maar je hebt er niet zoveel aan en je doet er niet zoveel aan: de toekomst is nu nog niet, en in het hier en nu doe je wat je kunt. Soms helpt het om dit soort grotere gevoelens ruimte te geven in afgesloten stukjes: uithuilen bij iemand (je vriend, psycholoog, vrienden, onder de douche, whatever) maar ook met een duidelijke streep er weer onder: het is de toekomst en je weet het nog niet. Hier en nu doe je wat je kunt, namelijk de situatie voor jou zo goed mogelijk maken.

Maar het eerste wat vaak al heel erg helpt is jezelf de tijd en ruimte te geven.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 14:27 



 
Profiel   

Ir111 schreef
katharos1999 schreef
ik ben wel op mijn plek waar ik rijd! ze helpen me erg goed en hebben ook begrip voor de situatie. maar hun ervaring met ptss is ook beperkt waardoor ik zelf ook aangeef wat wel en niet werkend is. ik heb nu afgesproken dat ik af mag stappen als het mij teveel word, verder pakte de instructrice het paard ook bij de hand het eerste stukje, mijn vriend is psycholoog en ook hij heeft tips gegeven zodat de intructrice beter kan handelen naar wat voor mij op dat moment fijn voelt.

Klinkt als een fijne plek Katharos.

Is het een idee om voor jezelf te bedenken welke stapjes je kunt maken, dus bv opstappen, dan stilstaan en rustig ademen tot je je comfortabel voelt, dan stappen terwijl de instructeur je paard vasthoudt, gaat dat goed, dan stappen met de instructeur naast je paard maar ze houdt hem niet meer vast, gaat dat goed, dan gaat de instructeur wat verder weg lopen. En dat stap voor stap uitbreiden.

De truuk is, en ik weet niet hoe dat voor jou werkt door PTSS, om bij elke stap goed in je lijf te voelen. Steeds bij jezelf checken: is dit oke? Zo nee, niet een stap verder gaan maar eerst een ontspanningsoefening doen die je geleerd hebt. Lukt een stap verder niet? Dan is dat ook oke. Want het doel is om relaxed op een paard te zitten en niet om zo snel mogelijk los te kunnen draven (bv).

Schamen hoeft echt niet. Er zijn zat ruiters die geen held zijn (ik inclusief). Ik vind het juist dapper als je durft te zeggen hoe je je voelt. Daar is moed voor nodig, zeker als je je schaamt. Als iemand een rare reactie zou geven als jij zegt dat je het spannend vindt dan zegt dat alles over die persoon en niks over jou.

Succes!


Wat jij oppert doen we inderdaad ook. Daar speelt mijn vriend ook een belangrijke rol in, hij ziet vaak eerder dan dat ik het door heb op het moment dat ik overweldigd raak. Ik las ook verder in het topic om priveles te doen en dat is ook wat ik zeker ga doen, een van de dingen die mij erg nerveus maakt is met meerdere paarden rijden, omdat ze op elkaar reageren. Een deel om daarin van mijn angst af te komen is door toch betrokken te blijven bij de groep. Ik ga als het lukt elke week kijken, anders sowieso 1x per 2 weken. Ik zie het niveau van de groep en hoe de manier van lesgeven gaat, dat geeft mij ook vertrouwen. Op korte termijn zal ik niet instromen, maar ik vind het fijn om toch betrokken te blijven, ook om het sociaal contact te behouden met die mensen. Wat ik ook doe ik helpen met de paarden poetsen (mits het nodig is, want er rijd een carousel groep voor ons). Ook dat doe ik om vertrouwen in paarden te krijgen.

Ik heb ook een favoriete paard wat ik het liefst meerdere keren per week bezoek om er mee te knuffelen en hem te borselen, omdat hij er zo van geniet. Met dat paard heb ik ook echt een band en elke keer als ik hem roep komt hij ook naar mij toe. Zo schatttig. Hij helpt me ook heel erg met mijn angst en ik hoop de komende weken in de priveles dat paard te kunnen rijden. Ik heb bijna al mijn lessen met hem gereden en ik ken dat paard heel goed, en zowel met paarden als zonder paarden erbij is het echt een paard dat geen stap verkeerd zou zetten. Het enige wat hij doet is proberen bij de andere paarden in de buurt te komen en ik ben langzaam aan het leren om daarmee om te gaan.

Wat voor mij belangrijk is is om niet te stoppen, bij mij gaat het veel meer om ervaren dat het wel goed kan gaan. Voordat ik viel werkte paardrijden zo goed tegen mijn PTSS, als ik op het paard zat kon ik mezelf ontspannen en mijn trauma's even vergeten. Ik voelde me verbonden met het paard en ik was zo bezig met het paard dat ik geen tijd had om aan de trauma's te denken. Daardoor verminderde de klachten die ik had na een avond rijden ook aanzienlijk, mijn stemming werd beter, ik was kalmer en kon beter omgaan met spanning.

Ik hoop met de priveles weer de ontspanning te vinden die ik had, want dat is het voor mij gewoon echt enorm waard. Dat ik viel was gewoon een stom ongeluk, ik zie ook mensen de manage bekritiseren, wat ik snap. Maar wat ik niet heb verteld is dat onze groep om 21:00 rijd, dus wij de paarden krijgen die die dag nog kunnen rijden en soms komt het dan voor dat er een moeilijker paard bij komt. Ook had de instructrice het niveau van de groep verkeerd ingeschat, het was ook de eerste les. Ze steekt de lessen nu ook anders in en zorgt ervoor dat de andere paarden voldoende afstand houden van lastige paarden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 14:50 



 
Profiel   

oji schreef
Ik hoop niet dat dit respectloos overkomt, want zo bedoel ik het zeker niet, het is oprecht interesse.

Wat trekt jou zo in het paardrijden aan Katharos, als het je zoveel angst inboezemt?
Ik moet zeggen dat ik nooit een angstige ruiter ben geweest en ik mij altijd oprecht heb afgevraagd wat echt angstige ruiters beweegt om te gaan paardrijden. Ik snap het nog als je je leven lang hebt gereden en later angst ontwikkelt. Dan heb je een basis om op terug te vallen, kun je realistisch denken, dit is iets wat ik kan dus ik zet mij erover heen. Maar als je nog echt helemaal aan het begin staat, dus ook geen kennis en kunde hebt om terug te vallen, automatismen die je in moeilijke situaties kunnen redden. Waarom wil je dan gaan rijden? Er is zoveel leuks te doen met paarden ook buiten rijden om.

Ikzelf heb bv hoogtevrees. Voor skiën, wat ik al vanaf jongs af aan doe zet ik mij er makkelijk overheen omdat ik mij op ski's redelijk vertrouwd voel. Maar hoe gaaf bergbeklimmen mij ook lijkt, daar ga ik niet aan beginnen, gewoon omdat ik weet dat ik mijzelf door mijn angst en bijkomende onkunde in gevaarlijke situaties ga brengen.



Wat mij aan paardrijden trekt is dat het voordat ik viel een enorm hulpmiddel was voor mijn PTSS, zodra ik op het paard zat kon ik volledig ontspannen. Ik heb tijdens de lessen meerdere keren gehoord dat het paard heel erg ontspannen overkwam als ik hem onder het zadel had. En het helpte mij met een positieve manier vinden om met gevoelens om te gaan, paarden geven mij een goed gevoel omdat ik het ontzettend leuk vind om met dieren om te gaan en ze te verzorgen. Na een les paardrijden voelde ik mezelf altijd goed, ik had meer energie, mijn stemming was beter en ik had minder last van trauma.

Ik hoop door langzaam te starten dat gevoel straks weer te kunnen krijgen, maar daarvoor moet ik eerst een paar positieve ervaringen op gaan doen tijdens de priveles

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 15:05 



 
Profiel   

oji schreef
Ik hoop niet dat dit respectloos overkomt, want zo bedoel ik het zeker niet, het is oprecht interesse.

Wat trekt jou zo in het paardrijden aan Katharos, als het je zoveel angst inboezemt?
Ik moet zeggen dat ik nooit een angstige ruiter ben geweest en ik mij altijd oprecht heb afgevraagd wat echt angstige ruiters beweegt om te gaan paardrijden. Ik snap het nog als je je leven lang hebt gereden en later angst ontwikkelt. Dan heb je een basis om op terug te vallen, kun je realistisch denken, dit is iets wat ik kan dus ik zet mij erover heen. Maar als je nog echt helemaal aan het begin staat, dus ook geen kennis en kunde hebt om terug te vallen, automatismen die je in moeilijke situaties kunnen redden. Waarom wil je dan gaan rijden? Er is zoveel leuks te doen met paarden ook buiten rijden om.

Ikzelf heb bv hoogtevrees. Voor skiën, wat ik al vanaf jongs af aan doe zet ik mij er makkelijk overheen omdat ik mij op ski's redelijk vertrouwd voel. Maar hoe gaaf bergbeklimmen mij ook lijkt, daar ga ik niet aan beginnen, gewoon omdat ik weet dat ik mijzelf door mijn angst en bijkomende onkunde in gevaarlijke situaties ga brengen.



Wat mij aan paardrijden trekt is dat het voordat ik viel een enorm hulpmiddel was voor mijn PTSS, zodra ik op het paard zat kon ik volledig ontspannen. Ik heb tijdens de lessen meerdere keren gehoord dat het paard heel erg ontspannen overkwam als ik hem onder het zadel had. En het helpte mij met een positieve manier vinden om met gevoelens om te gaan, paarden geven mij een goed gevoel omdat ik het ontzettend leuk vind om met dieren om te gaan en ze te verzorgen. Na een les paardrijden voelde ik mezelf altijd goed, ik had meer energie, mijn stemming was beter en ik had minder last van trauma.

Ik hoop door langzaam te starten dat gevoel straks weer te kunnen krijgen, maar daarvoor moet ik eerst een paar positieve ervaringen op gaan doen tijdens de priveles

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 15:05 



 
Profiel   

Wat fijn dat je, als alles precies goed zit, je zo ontspannen wordt van paardrijden. Dat gevoel krijg je echt wel weer terug :(:) Ik weet niet hoe fijn de mensen op stal zijn, maar is er ook een mogelijkheid om een specifieke tijd en dag af te spreken (bijv. vrijdagochtend om 11 uur) waarop je kunt komen als je jegoed voelt en je een paard/pony uit te wei of box mag plukken om te poetsen/omprutsen? Zonder verplichtingen even bij de paarden zijn. Dan bouw je in de tussentijd ook vertrouwen op en leer je het paardengedrag kennen.


Vanochtend zag ik dit plaatje op instagram. Ik moest er meteen aan denken toen ik jouw'n berichtjes las :* Wat verhipte stoer dat je het rijden weer langzaam oppakt!
[ img ]

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 15:12 



 
Profiel   

Wellicht kan een instructrice die ook coaching met paarden doet en ervaring heeft met angstige ruiters je goed begeleiden. Ik heb daar ook veel aan gehad. Echter heeft EMDR mij volledig van mijn angst en spanning tijdens het rijden afgeholpen. Ik heb ook positieve ervaringen gelezen met PTSS en EMDR.

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 15:33 



 
Profiel   

lieve ts

Allereerst super dapper dat je dit topic opent. Hoewel er best veel mensen zijn die nooit angst ontwikkelen met paarden, zijn er ook heel veel die dat wel hebben. Ik ben er daar een van. Ik ben als tiener heel banketstaaf gevallen tijdens een van mijn eerste springlessen en brak toen 3 vingers, een daarvan ben ik 2x aan geopereerd en deze kan ik helaas niet meer buigen. Sindsdien durf ik niet meer te springen, ik heb het nog wel een paar keer gedaan, max 40 cm hoog . Ook op buitenrit kan ik angstig zijn omdat ik daar een paar keer goed mee gevallen ben. Ik doe dat het liefst op mijn eigen vertrouwde ruintje en liever niet op die 2 van mijn man.

Je hoeft je dus echt niet te schamen, maar dat gevoel is moeilijk weg te nemen in jouw geval, misschien dat het ook wat wisselwerking heeft met je trauma omdat je het gevoel hebt niet goed genoeg te zijn, en van wat ik lees van de oorzaak van je trauma kan ik me heel goed voorstellen dat je je voor de veroorzaker ook nooit goed genoeg voelde, dat je misschien jezelf wel de schuld gegeven hebt van wat er met je gebeurde (wat absoluut niet zo is, jij hebt daar nooit schuld aan gehad/)

ik heb zelf ptss gehad en daarvoor emdr gevolgd. ook cognitieve gedragstherapie gehad maar vond de emdr het meest effectief

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-06-21 16:01 



 
Profiel   

katharos1999 schreef
Ik ben tijdens mijn eerste groepsles 3 weken geleden gevallen. Ik schaamde mij zo erg, ondanks dat ik er niks aan kon doen, want ze hadden mij op een paard voor gevordere ruiters gezet, had ik het idee dat de rest zou denken dat ik een slechte ruiter ben. Ik had ook pas een maand ervaring na 2x in de week priveles gedaan te hebben, voor de andere mensen in de groep was het ook de eerste keer. Daarna brak ook mijn elleboog nog eens en doordat ik PTSS heb, heb ik dit als zeer traumatisch ervaren. Door hard werken heb ik binnen 3 weken een bijna volledig herstel kunnen bereiken, dus ik ben gisteren voor het eerst een halfuurtje gaan stappen met het paard waar ik het meest een band mee heb, maar ik merk dat ik tegen het probleem aan loop dat ik heel bang word als het paard een onverwachte beweging gaat maken. Om mezelf een beter gevoel te geven heb ik al een body protector aan laten meten, want ik ben een beginner en wil mezelf toch wel beschermen tijdens de volgende val, maar alsnog ervaar ik veel angst. Met name omdat ik bang ben om weer op dezelfde arm te vallen. Doordat ik PTSS heb is het voor mij ook heel erg lastig om met angst en spanning om te gaan, omdat er een verschil zit tussen een normaal persoon met angst en iemand met PTSS en ik schaam me er zo voor, ik ben ook echt heel bang dat ik mijn plezier in paardrijden ga verliezen door de angst, terwijl ik het voorheen zo leuk vond en het juist heel goed hielp tegen mijn PTSS klachten, Hebben jullie nog tips?


Wat mij altijd helpt is te bedenken dat het paard ook niet wil vallen. Ik heb ook gemerkt dat paarden in privélessen soms drukker zijn, dus misschien kan je een vriend(in) vragen om mee te stappen, dan is het paard niet zo alleen. Ik denk ook dat het helpt om het paard eerst aan de hand mee te nemen door de hele bak, en er dan pas op te stappen. Dan heeft het paard alles al gezien, en jij ook. Ik ben laatst ook gevallen en heb mijn enkelband gescheurd, ik schrok ook eerst van onverwachte bewegingen, maar dat gaat nu veel beter. Geef het tijd, dan komt het wel goed!

Link naar dit berichtGeplaatst: 03-07-21 09:00 



 
Profiel   

Ten eerste, ik schrijf dit absoluut niet om je aan te vallen, maar om je erover na te laten denken.

Waarom wil je OP het paard zitten?

Is het een idee om ipv rijles, grondwerklessen te gaan nemen? Dan ben je ook bezig met de paarden maar kun je niet vallen. Je leert ze kennen, hun reacties op jouw houding, jouw energie. Daar leer jij weer van hoe jij je kunt aanpassen zodat een paard doet wat jij wil.

Als een paard angstig is, wordt er ook vaak gezegd, ga terug naar de basis, begin met grondwerk. Misschien is dat voor jou ook wel de manier? Op een paard zitten is niet de enige manier om er mee om te gaan. Je kunt er ook mee gaan wandelen, misschien heeft dat wel hetzelfde effect op je als rijden, maar dan zonder de angst voor het vallen. Ik vond wandelen soms nog wel leuker als rijden.

Heeft de grootte van het paard ook nog invloed? Begin dan eens met een pony bijvoorbeeld.

Veel plezier met je toekomstige paarden tijd, het zal even kruim kosten maar uiteindelijk zal het je opleveren, dat weet ik zeker. Wie weet, ben jij over 5/10 jaar wel de coach waar mensen met PTSS naartoe komen :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 03-07-21 09:26 



 
Profiel   

oji schreef
Ik hoop niet dat dit respectloos overkomt, want zo bedoel ik het zeker niet, het is oprecht interesse.

Wat trekt jou zo in het paardrijden aan Katharos, als het je zoveel angst inboezemt?
Ik moet zeggen dat ik nooit een angstige ruiter ben geweest en ik mij altijd oprecht heb afgevraagd wat echt angstige ruiters beweegt om te gaan paardrijden. Ik snap het nog als je je leven lang hebt gereden en later angst ontwikkelt. Dan heb je een basis om op terug te vallen, kun je realistisch denken, dit is iets wat ik kan dus ik zet mij erover heen. Maar als je nog echt helemaal aan het begin staat, dus ook geen kennis en kunde hebt om terug te vallen, automatismen die je in moeilijke situaties kunnen redden. Waarom wil je dan gaan rijden? Er is zoveel leuks te doen met paarden ook buiten rijden om.

Ikzelf heb bv hoogtevrees. Voor skiën, wat ik al vanaf jongs af aan doe zet ik mij er makkelijk overheen omdat ik mij op ski's redelijk vertrouwd voel. Maar hoe gaaf bergbeklimmen mij ook lijkt, daar ga ik niet aan beginnen, gewoon omdat ik weet dat ik mijzelf door mijn angst en bijkomende onkunde in gevaarlijke situaties ga brengen.


Ik vind het inderdaad ook lastig om te begrijpen waarom je zou willen rijden als je altijd bang bent. Ik ben zelf ook een hele periode best onzeker geweest, maar ik was vroeger altijd een zelfverzekerde ruiter dus wat mij trok in het paardrijden was dat ik weer zoveel lol wilde als vroeger, en dat is gelukt
Ts, misschien kun je eens kijken naar iemand die je kan helpen bij ademhalingsoefeningen, dat heeft mij erg geholpen

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-07-21 19:13 



 
Profiel   

... nu ben ik niet TS, maar het feit dat je bang bent betekent niet, zo is mijn ervaring, dat je er dus geen plezier aan beleeft.

(En uit andermaal ervaring, maar ook vakkenis:'je moet dingen waar je bang voor bent blijven doen' is vooral jezelf het leven zuur (laten) maken.)

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-07-21 20:12 



 
Profiel   

Ik ben geen psychiater maar ik weet wel dat oxazepam en methylfendiaat (ritalin) elkaar tegen werken.

Methylfenidaat zorgt ervoor dat je hart sneller slaat, bloeddruk hoger word, ook als je het slikt voor een concentratiestoornis.
Bekende bijwerking is ook nerveuzer worden.
Oxazepam verslapt je spieren en zorgt voor een tragere reactiesnelheid waardoor je weer makkelijker valt.

Oxazepam heeft ook de bekende gele stikker, zo mag je 24 uur niet autorijden na gebruik.

Ik zou als het kan eens om tafel gaan zitten met je probleem op de stal waar je rijd.
Want leren rijden met angst kan zeer zeker en heel goed zelfs, maar daar zul je meer tijd aan kwijt zijn dan iemand zonder angst.

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-07-21 20:58 



 
Profiel   

Mensen zijnw el allemaal anders en iedereen beleeft angst anders en wat de een eng vindt, vind de ander juist spannend.

Paarden bestaat uit heel veel dingen. Ik heb mensen geholpen die puur en alleen bang waren om harder te gaan, maar het prima vonden om rustig rond te stappen en een stukje te draven. Dan is er wel angst, maar dat was geen groot probleem, zolang ze niet harder hoefde.

Er zijn ook mensen die bang zijn voor paarden die schrikken. Puur het onverwachte en daar ook op anticiperen en gespannen rijden. Vooral op plekken waar naar hun idee paarden kunnen schrikken of al eens geschrokken zijn.

En weer een ander is bang om te vallen. Etc etc.

Zelf heb ik ook wel dingen meegemaakt waar je dan even een periode last van kan hebben. Bij het 1 is het belangrijk dat je weet waarom een paard doet wat het doet en reageert zoals het reageert. Bij het andere is het erg belangrijk om te beseffen welke rol je zelf speelt en wat je zelf kan doen.

Spanning werkt tegen je, maar dat moet je wel beseffen. Iemand moet je dat verschil kunnen laten voelen.

Voor veel mensen werkt gewoon doen ook, maar er kan altijd iets gebeuren waardoor spanning een rol gaat spelen.
En ook zonder dat mensen het toegeven, zie ik echt heel veel mensen met heel veel spanning rijden en toch echt wel angsten hebben die ze in de weg zitten. Maar erover praten en eraan werken, is soms nog een taboe. De eerste reacties zijn vaak ook vrij standaard.
Maar waar het een echt probleem is, of iemand het zelf een serieus probleem vindt, kan je daar echt het beste gerichte hulp bij krijgen.

Maar heel gek is angst echt niet en het kan iedereen overkomen om bang te worden, of iig een tijdje na een gebeurtenis.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-07-21 00:11 



 
Profiel   

Soms kan het helpen om leren om te gaan met angst, in plaats van het gelijk te willen verwerken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-07-21 13:36 



 
Profiel   

Voor degene die vragen waarom TS perse op het paard wil zitten (ik spreek nu overigens voor mezelf).

Ik heb ook ptss en rij ook paard. Toevallig vorige maand weer overgestapt naar privelessen ipv groepslessen. De groepslessen waren voor mij te groot waardoor ik het overzicht kwijtraakte.
De reden voor mij om juist op het paard te willen zitten is omdat je dan niet geconfronteerd wordt met je ptss, maar dat je ‘gewoon’ zoals ieder ander bent. Als iets dan niet lukt, komt dat omdat je hulpen oid niet duidelijk zijn en niet iets ten gevolge van je ptss. Als ik op het paard zit ben ik veel meer gefocust op alleen het paard en ik. Als ik naast het paard loop en aan de hand werk dwalen mijn gedachten eerder af. Plus het echt actief en fysiek bezig zijn als je op het paard zit (meer dan aan de hand werken) werkt voor mij positief. Maar nogmaals; dit is enkel mijn ervaring.

TS, ik hoop dat je snel weer ontspannen op het paard kunt zitten. Ik weet hoeveel het kan brengen! Overigens heb ik in de groepsles ook wel eens huilend op het paard gezeten door externe triggers. Mijn instructrice wist ervan dus dat was prima. Ik heb me daar nooit vervelend onder gevoeld tov de overige ruiters, als zij daar iets van vinden is dat hun probleem. Ik heb genoeg aan mijn eigen strijd :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-07-21 14:55 



 
Profiel   

Druif_01 schreef
Voor degene die vragen waarom TS perse op het paard wil zitten (ik spreek nu overigens voor mezelf).

Ik heb ook ptss en rij ook paard. Toevallig vorige maand weer overgestapt naar privelessen ipv groepslessen. De groepslessen waren voor mij te groot waardoor ik het overzicht kwijtraakte.
De reden voor mij om juist op het paard te willen zitten is omdat je dan niet geconfronteerd wordt met je ptss, maar dat je ‘gewoon’ zoals ieder ander bent. Als iets dan niet lukt, komt dat omdat je hulpen oid niet duidelijk zijn en niet iets ten gevolge van je ptss. Als ik op het paard zit ben ik veel meer gefocust op alleen het paard en ik. Als ik naast het paard loop en aan de hand werk dwalen mijn gedachten eerder af. Plus het echt actief en fysiek bezig zijn als je op het paard zit (meer dan aan de hand werken) werkt voor mij positief. Maar nogmaals; dit is enkel mijn ervaring.

TS, ik hoop dat je snel weer ontspannen op het paard kunt zitten. Ik weet hoeveel het kan brengen! Overigens heb ik in de groepsles ook wel eens huilend op het paard gezeten door externe triggers. Mijn instructrice wist ervan dus dat was prima. Ik heb me daar nooit vervelend onder gevoeld tov de overige ruiters, als zij daar iets van vinden is dat hun probleem. Ik heb genoeg aan mijn eigen strijd :)


Maar het is wel fijn als je dan in een omgeving/manege bent die daar begrip voor heeft en een goede instructrice.

Mij lijkt rijden ook fijn, maar wel op de juiste manier. Dat je dan echt leert samen te werken met het paard. Bewust wordt van het rijden, jouw emoties en gevoelens en die van het paard.
Meer dan wat rondjes rijden, op letters sturen en op het goede been lichtrijden bijv.

Het is niet hetzelfde, maar vanwege een gehandicapte broer heb ik ervaring met rijden voor gehandicapten in alle soorten en maten en niveaus en als je ziet wat het doet voor mensen en hoe mooi het voor iedereen kan zijn, snap ik het heel goed.

Zou overigens zelf ook echt niet zonder kunnen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-07-21 15:16 



 
Profiel   

Superpony, dat ben ik absoluut met je eens. Het is wel belangrijk dat je een begripvolle omgeving hebt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-07-21 16:23 



 

Maar een begripvolle omgeving hoeft niet per se op een speciale manege te zijn zoals eerder werd voorgesteld.
Ikzelf zou dat vreselijk vinden, met mijn ptss ben ik al zo anders dan anderen en ik moet overal rekening mee houden, op een manege kan ik relatief "normaal" zijn.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 14-07-21 17:13 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 2 van de 3 [ 55 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen