Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Eilatan schreef:Bedankt voor alle input!
Ik lees een hoop nuttige tips en ervaringen, ik ga er mee aan de slag.
Met betrekking tot deze pony heb ik besloten dat ik er zelf nu niet mee verder wil, dus gaat hij naar een trainer om hem in te rijden. Ik wacht even af wat daar het resultaat van is; en wat haar mening is over zijn karakter.
Ziet zij er wel toekomst in, kan ik hem wel tijdelijk door een ander laten (bij)rijden tot ik het aandurf; en dan zal ik ook wel begeleiding zoeken.MCE schreef:zou zeggen: lekker blijven mennen
ga die grote driejarig ook inspannen en ga er me aan de slag,
laat je vriendin hem onder het zadel rijden en als je eens zin hebt stap je er op
Ik snap wat je zegt, maar alleen voor het mennen zou ik hem denk ik niet houden... Ik heb geen wagen voor hem, ik men nu met de kleintjes, dan zou ik dat op moeten geven (om plaats en geld vrij te maken voor een wagen voor die grote), maar met die pony's heb ik dus juist wel echt een klik; wat ik met die grote eigenlijk niet heb. Dus ik zou dan toch echt met de grote gewoon te stoppen.
Er komt vanzelf een keer een D of E pony op mijn pad; die volwassen is, waar ik wel leuk mee kan rijden. Als hij maar niet bokt; verder vind ik weinig eng. Schrikken, drammen, wegspringen, steigeren, uittesten, allemaal geen probleem, als ze maar niet bokken.
Jills schreef:Helemaal eraf komen wordt een heel lang traject maar leren om gaan met je angst en toch kunnen blijven functioneren is zeer haalbaar.
Ik train mensen met behulp van hart coherentie en kunnen daar de bron aanpakken van je angst/stress.
Voor meer info stuur gerust een pb
Janneke2 schreef:Jills schreef:Helemaal eraf komen wordt een heel lang traject maar leren om gaan met je angst en toch kunnen blijven functioneren is zeer haalbaar.
Ik train mensen met behulp van hart coherentie en kunnen daar de bron aanpakken van je angst/stress.
Voor meer info stuur gerust een pb
"Ga niet om met angst er is zoveel leuker gezelschap".
En dat van die lange weg, klopt niet. (Soms wel, maar het is geen regel en niet nodig.)
Eilatan schreef:Bedankt voor alle input!
Ik lees een hoop nuttige tips en ervaringen, ik ga er mee aan de slag.
Met betrekking tot deze pony heb ik besloten dat ik er zelf nu niet mee verder wil, dus gaat hij naar een trainer om hem in te rijden. Ik wacht even af wat daar het resultaat van is; en wat haar mening is over zijn karakter.
Ziet zij er wel toekomst in, kan ik hem wel tijdelijk door een ander laten (bij)rijden tot ik het aandurf; en dan zal ik ook wel begeleiding zoeken.MCE schreef:zou zeggen: lekker blijven mennen
ga die grote driejarig ook inspannen en ga er me aan de slag,
laat je vriendin hem onder het zadel rijden en als je eens zin hebt stap je er op
Ik snap wat je zegt, maar alleen voor het mennen zou ik hem denk ik niet houden... Ik heb geen wagen voor hem, ik men nu met de kleintjes, dan zou ik dat op moeten geven (om plaats en geld vrij te maken voor een wagen voor die grote), maar met die pony's heb ik dus juist wel echt een klik; wat ik met die grote eigenlijk niet heb. Dus ik zou dan toch echt met de grote gewoon te stoppen.
Er komt vanzelf een keer een D of E pony op mijn pad; die volwassen is, waar ik wel leuk mee kan rijden. Als hij maar niet bokt; verder vind ik weinig eng. Schrikken, drammen, wegspringen, steigeren, uittesten, allemaal geen probleem, als ze maar niet bokken.
Citaat:Citaat:
"Ga niet om met angst er is zoveel leuker gezelschap".
En dat van die lange weg, klopt niet. (Soms wel, maar het is geen regel en niet nodig.)
Mijn reactie komt puur uit de ervaringen met verschillende ruiters en andere gerelateerde angsten. Je kunt er vlot overheen maar wil niet zeggen dat het onderliggende dan weg is. Angst is iets wat niet gevaarlijk is voor je en idd je quote klinkt leuk, echter voor veel mensen helaas niet zomaar aan de orde.
Eilatan schreef:Is iemand ooit van die angst afgekomen? Of kan ik beter nu alvast de handdoek in de ring gooien en lekker blijven mennen......
Zorro_ schreef:Eilatan schreef:Is iemand ooit van die angst afgekomen? Of kan ik beter nu alvast de handdoek in de ring gooien en lekker blijven mennen......
Ik! Ben een zeer onzekere ruiter, ik rijd dan ook niet op onbekende paarden. Alleen mijn eigen.
Omdat ik graag wil rijden, ben ik opzoek gegaan naar een ouder paardje, een echt leerpaard.
Met haar heb ik mijn angsten overwonnen, maar niet zo dat ik gedurfd op een ander paard ga rijden hoor
Zij was wel de beste aankoop ooit! Dus, hoe cliche het misschien ook klinkt.... zoek een betrouwbaar, geleerd, ouder paardje..
ikke schreef:Merrie hè.
Bedenk dat merries wat vaker behept zijn met "zorgen voor" gevoelens.
Zoek dus niet zozeer ervaren of ouder; zoek vooral een ik-zorg-voor-je paard!
Dat kan in het geval van TS prima haar huidige pony zijn maar dan moet je die wel op laten voeden door iemand die snapt waar de problemen van TS zitten en dat is iets totaal anders "effe beleren" want daar is overduidelijk iets goed fout gegaan!
pien_2010 schreef:Zoek het paard dat bij je past. Ik was (en ben) ook een bibberaar. Maar toen HErcule op mijn pad kwam was ik niet bang meer. Ik wist dat ik hem kon vertrouwen en zo raar, dat paard was als 4 jarige echt niet altijd braaf en kon ook best bokken en steigeren (gauw afgeleerd). Maar dat paard zat enorm goed in zijn hoofd. Was mijnheertje evenwicht. Mijn zus, ongelooflijk bang voor paarden stond ooit bij hem en begon hem aan te halen. Hij stond zo relaxed te genieten, zo rustig op de poetsplaats. Ik vond het een heerlijk paard en met hem ben ik heel ver van mijn angst afgekomen. Ik ben zelfs met hem gaan mennen (iets dat ik niet goed kan, maar hij kon dat super). We zijn echt in allerlei situaties geweest met een wagen volgeladen met kinderen.
Dus zoek het paard dat bij je past, dat jou vertrouwen geeft. Hercule heeft anderen er ook al eens afgebokt, en toch wist ik dat ik hem kon vertrouwen. Na een tijdje met een nieuw paard begonnen erbij. Toen had ik er twee. Mijn man de onervaren ruiter op Hercule, ik op de pittige polie. Die was zo vreselijk pittig in het begin en ik was zo hard gevallen, dat een jongeren haar voor mij reed en ik haar eerst uitstapte, toen als ze braaf was nam ik haar over (de jongere mocht dit doen van haar ouders, en ze bleef erbij), en later ging ik er gelijk op en de jongere bleef erbij. Zo heb ik mijn angst weer overwonnen. Zoek iemand die wel echt goed kan rijden en voor de dooie dood niet bang is en dit leuk vindt om voor je te doen. Het heeft ongeveer 6 weken geduurd en toen kon ik Polie weer helemaal zelf rijden.
Eens een bibberaar altijd een bibberaar, maar ik heb echt lang paardgereden met heel veel plezier en met paarden leuke dingen gedaan. Ik ben niet meer bang voor paarden (ik ga alleen op de braverikken) maar de angst ligt altijd op de loer.
Het klinkt alsof je een leuk paard heb. Omdat je al zo fijn met hem kunt mennen zou ik hem houden en iemand anders goed laten beleren voor je. Over een tijdje is hij dan vast heel erg braaf.