Lang getwijfeld of ik dit verhaal wilde delen. Het heeft eigenlijk nooit online gestaan. Ook niet op mijn social media. Bereid je voor het is een lang verhaal, respect voor de mensen die het uitlezen.
Begin 2019 zocht ik een nieuw paard. Een met een wat rustiger karakter dan mijn vorige, maar wel een beetje pit. Bij het zien van Limara was ik gelijk verliefd. Heb er dan ook geen nachtje over geslapen maar gelijk gekocht.
In april rustig begonnen met grondwerk en wennen. Limara heeft echt een top karakter, maar is zeker geen dooie.
Zadelmak maken ging erg soepel, goede voorbereiding is immers het halve werk
Tot die dag in december, 8 december. ik ging nog even gauw rijden zei mn man en kind gedag en reed naar stal.
Het was een winderige dag en er werd al vuurwerk afgestoken. Ook reed er een andere die dingen deed wat limaar nerveus maakte en ze wilde hier niet mee stoppen.
Hier had ik dus gewoon af moeten stappen. Maar aangezien ze nog nooit was 'af' gegaan reed ik door. Lang verhaal kort er gebeurde nog een paar dingen en limaar sprong weg en gaf een bok die ik helaas niet uitzat.
Alleen voelde ik m'n linkerbeugel meegaan terwijl ik er rechts afging en ik wist gelijk foute boel. Ik bleef hangen en limaar was volledig in paniek en probeerde het gewicht van haar af te trappen. Het moment dat je hoeven op je gezicht voelt mensen hoort gillen jezelf als een lappenpop voelt meesleuren, dat moment, dat gevoel heeft me lang wakker gehouden...
Ik werd wakker in de bak, blijkbaar was ik 3 rondjes meegesleurd voor ik los was en al m'n bovenkleding was uit, mn cap was weg, ik wilde opstaan. Maar dat mocht niet en de helikopter was zelfs onderweg. Gelukkig kon ik uiteindelijk met de ambu mee.
Dit was mm cap, de schaal was eraf en hij was in stukken getrapt.
Mn bodyprotector was ook kapot, zonder die middelen had ik het niet overleefd.
Ik had uiteindelijk een gebroken oogkas, gebroken neus, gebroken ribben, mn linkerarm deed het niet zo goed meer en het gevoel alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. Ik vind het altijd nog een wonder dat mn been niet was gebroken.
27 december was ik weer op stal
Ik kon nog niet veel, want ik mocht geen druk op m'n oogkas hebben, dan kon je oog verzakken en dat wil je natuurlijk niet. Daarnaast deed druk daarop gewoon zeer, en was ik snel moe. Dus veel grondwerk gedaan en onze band aangesterkt. Limaar had er ook angst aan overgehouden. Dit heeft veel tijd en training en geduld gekost.
In februari ging het beter en ben ik er weer opgestapt. Ik was doodsbang, ik heb er alleen op gezeten, stilstaand. Ik had totale paniek en dacht dat ik nooit meer zou rijden.
Ik had nog nooit een paniekaanval gehad en wist helaas nu hoe het voelde. Ik ben me daarin gaan verdiepen en besloot om bij mijzelf emdr toe te passen in zulke situaties. Na 3 sessies durfde ik de grote bak weer in en op goede momenten ging het zo
Voor de rest reed ik de zomer buiten en was ik vooral met ontspanning bezig. Ik had minder angst in de zomer.
In oktober 2020 reed ik m'n eerste clinic op vreemd terrein
Ik had nog steeds soms paniekaanvallen, (slecht en koud weer was een trigger voor mij) en limaar was ook haar vertrouwen kwijt. Vooral mensen die langsliepen, de bak inliepen, vond ze doodeng. Ook als er paarden langs liepen met ijzers was het een trigger voor der. Ze knalde er dan vandoor. Dit hielp niet voor mijn vertrouwen en heb regelmatig gedacht ik verkoop der en kap er mee.
Maar ik zette door en als het heel hard waaide reed ik gewoon niet. Dan kwam bij mij de paniek sneller.
Ik bleef oefenen en vroeg mensen langs te lopen en de bak in. Als ik longeerde vroeg ik als er een paard voorbij liep of ze even langs wilde draven, langzaamaan werd limaar er oke mee. Het vertrouwen groeide weer.
Gelukkig ging de winter voorbij en besloot ik toen het weer op locatie kon mee te rijden met een meetmoment.
En nog een andere daarna
Omdat het lekker ging besloten de regio te starten
En we waren door naar de hippiade
Donderdag was het zover, ze deed het zo goed, overal liep ze langs en ze bleef bij mij en gaf me een heel fijn gevoel. Er waren daar echt genoeg triggers om af te gaan. Maar ons vertrouwen in elkaar is weer terug en ik had het gevoel dat we de hele wereld aankonden.
Helaas was ik niet gefocust in de proef ( zat zo te genieten van haar) en maakte een paar stomme grote fouten, das niet handig op een kampioenschap
Maar de volgende foto's zeggen denk ik genoeg. Hier kan geen prijs tegenop.
De paniek is weg, het vertrouwen is terug, tuurlijk vind ik het soms nog spannend maar dat had ik voor mn ongeluk ook. Dit is behapbaar en we genieten nu weer
Zelf heb ik er afgezien van wat zenuwpijn in mn rechterwang er niks blijvends aan over gehouden, daar ben ik erg dankbaar voor want het had heel anders kunnen aflopen
Mocht iemand dit lezen die ook angst heeft, ik hoop dat je bij het lezen van dit topic vertrouwen krijgt dat het echt te overwinnen is
DuoPenotti
Berichten: 29507
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.
Wat een verhaal zeg, respect dat je hebt doorgezet. En hallo op een NK starten, en dan zo heerlijk rijden is al heel wat waard!
Adamootje
Berichten: 6206
Geregistreerd: 10-11-10
Geplaatst: 21-08-21 16:47
Splinter, wat een heftig verhaal! Die cap.. Jemig! Erg mooi om te lezen en te zien dat je je vertrouwen terug hebt weten te krijgen. Tof trouwens dat je door was naar de hippiade!
Ik kreeg ook de rillingen van je verhaal. Wat heftig moet dat zijn geweest, en kan me goed voorstellen dat zoiets je niet in de koude kleren gaat zitten! Ontzettend veel respect voor jou, en wat fijn dat je nu weer stralend op je mooie paard zit!
darkadia
Berichten: 5248
Geregistreerd: 08-09-05
Woonplaats: Bussum
Geplaatst: 21-08-21 16:59
Mooi dat je dit hier deelt en knap dat je hebt doorgezet! Mooie combi zijn jullie! Enne af en toe spanning hebben we denk ik allemaal: houd je scherp en alert
Betreft die cap, mijne was iets minder stuk maar ook binnendeel los van de buitenschaal na een val en een paar hoeven langs m’n hoofd. Blijven hangen lijkt me zo eng! Een van de redenen dat ik veiligheidsbeugels heb.
NorwayFjord
Berichten: 3153
Geregistreerd: 10-02-08
Geplaatst: 21-08-21 17:02
Echt diep respect voor het feit dat je überhaupt weer op bent gestapt! Hele knappe prestatie, daar mag je oprecht heel trots op zijn!
Wat een bijzonder verhaal, erg heftig en wat mooi om te lezen dat jullie het vertrouwen in elkaar weer terug hebben gevonden. Mag je zeker trots op zijn. Heel veel succes samen!
Nouvel
Berichten: 28563
Geregistreerd: 12-08-01
Woonplaats: Bollenstreek
Geplaatst: 21-08-21 17:10
Wat een heftig verhaal zeg, echt respect dat je hebt doorgezet, jullie zijn een prachtige combinatie samen! Heel veel geluk en plezier nog met haar!
Ladygiroc
Berichten: 5077
Geregistreerd: 08-02-07
Geplaatst: 21-08-21 17:11
Sluit me aan bij Norwayfjord.
Diep respect en had je alle 1e prijzen van de wereld gegund!
gerlindie
Berichten: 4642
Geregistreerd: 10-08-10
Geplaatst: 21-08-21 17:15
Alleen naar diep ontzag hier
Geeft me weer wat inspiratie om toch echt door te blijven zetten met mijn pony
kosseh
Berichten: 2596
Geregistreerd: 17-06-12
Geplaatst: 21-08-21 17:23
Petje af!
Zo aan het genieten zijn van het vertrouwen, ipv zenuwachtig zijn voor de wedstrijd verdient voor mij een nog grotere prijs!
emilyslaluna
Berichten: 3811
Geregistreerd: 11-08-11
Geplaatst: 21-08-21 17:27
Wat een heerlijk topic is dit! Zo veel doorstaan en er goed uit gekomen!
xmarliez
Berichten: 4095
Geregistreerd: 31-07-08
Geplaatst: 21-08-21 17:35
Wat een verhaal zeg! En wat goed van je hoe je het daarna hebt aangepakt. Daar mag je met recht trots op zijn! En nu op naar hopelijk nog vele mooie jaren met je leuke paard!
veerledec
Berichten: 6690
Geregistreerd: 25-02-05
Woonplaats: Clinge
Geplaatst: 21-08-21 17:37
Wat ontzettend knap zeg, en jullie zijn een hele mooie combinatie.
Texas02
Berichten: 4611
Geregistreerd: 21-04-16
Geplaatst: 21-08-21 17:39
Wow, wat een verhaal zeg.. En wat ziet die cap eruit! Echt een reden waarom ik nooit zonder cap opstap, ik ben zelf al vaak blij geweest dat ik hem op had en ook al vaak voorbeelden gezien waarom hij toch echt op moet.. Maar deze is wel heel heftig! Wat heb jij een mazzel gehad zeg! Maar wat fijn dat je toch het vertrouwen weer terug gevonden hebt en nu weer zo fijn kunt genieten! Het geluk straalt van jullie af op de foto's van de hippiade!
Veraaaaah
Berichten: 2333
Geregistreerd: 05-07-15
Woonplaats: Breda
Geplaatst: 21-08-21 17:42
Wat een gigantisch naar ongeluk. Als mij zo iets zou overkomen zou ik never nooit meer op durven stappen.
Enorm knap dat je weer opstapt en vooral ook weer geniet, de foto’s zijn prachtig
Je mag echt meer dan trots op jullie samen zijn!
Rocamor
Berichten: 10871
Geregistreerd: 21-11-02
Geplaatst: 21-08-21 17:45
Ik zal hier niet neerzetten wat ik mompelde toen ik je cap zag; daar zullen veel mensen - terecht- aanstoot aan nemen.
Ontzettend knap hoe je teruggekomen bent! Die foto op de hippiade, zo zou paardrijden moeten zijn!