Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
GamblersCup schreef:Jouw laatste zin, dat "te vroeg kun je niet zijn", is voor het paard. Daarbij kun je niet te vroeg zijn, dat besef hebben ze helemaal niet. Dat het je lang achtervolgt, is omdat je het alleen maar goed wilt doen. Ik kan me daar, met ca. 40 jaar paarden, inmiddels overheen zetten. Liever zelfs wat te vroeg en je dier ellende besparen. Dan voor jezelf alles nog gaan uitproberen. Want nogmaals, een paard heeft dat besef helemaal niet, "ik wil nog zo graag"... het is een instinct om te overleven, dat is heel iets anders.
dorothea schreef:Pfff…moeilijk moeilijk moeilijk. Ik ben nu op het punt beland dat ik bang ben dat er een keuze gemaakt moet gaan worden. Mijn oude man van 29 is nu zo graatmager en ik krijg het er niet meer aan. Ik denk dat het lichaam echt op is. En hij is nog actief, rent nog de wei op, rolt nog, ligt nog en vreet als een dijkwerker (maar het komt er dus niet meer aan, het lichaam zal het denk ik niet meer opnemen - iemand nog tips?).
Ben ik al te ver gegaan? Ik weet het gewoon niet….
Solistar schreef:Lastige kwestie.. Ook vwb pijnstilling. Is voor jullie dagelijks duivelsklauw ipv bute bv ook een grens? Ik twijfel ook wat acceptabel is, hoeveel mindere dagen 'mogen', en wanneer het einde verhaal is..
Femke_Tweety schreef:Ik heb de afgelopen tijd natuurlijk véél gesprekken gehad over dit thema, met veel verschillende mensen.
1 van mijn conclusies is dat als je je paard aan huis hebt staan, het makkelijker/langer 'vol te houden' is met een oud 'special needs paard', dan wanneer je afhankelijk bent van anderen / een andere locatie.
Het liefste wil je niet dat dat meespeelt, maar in de praktijk doet het dat wel. Zelfs met superfijne stalgenoten en een geweldige stalhouder.