Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 3 [ 54 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Dochter (6j) slaapt niet meer

 
Profiel   

Beste bokkers.

Ik zit met m'n handen in mijn haar. Mijn dochtertje van 6 is op enkele weken tijd een vreselijk slechte slaper geworden. Ik ben een jaar geleden gescheiden, en ik zal de voorbije periode kort even schetsen. We zijn vrij normaal uit mekaar gegaan, zonder ruzie en met een co-ouderschap regeling. Nadat ik anderhalve maand alleen woonde is mijn paard ingeslapen door plotse ziekte. Dochter heeft geen afscheid kunnen nemen. Hierna heeft ze drie maand hysterisch gereageerd op elk donkerbruin paard dat ze zag. Want het kon zomaar eens de onze zijn. Iets later is mijn zus haar katertje doodgereden op straat, waar ze ook erg van aangedaan was. Hierna is alles weer rustig en normaal geworden. Ze sliep en at prima, ook op school ging alles vlot. Ik April zijn we bij mijn nieuwe partner ingetrokken. Ik heb haar kamertje samen ingericht met dochter, haar verf en behangpapier laten uitkiezen en wat extra meubeltjes. Ze is steeds graag in haar kamer geweest, tot 2 weken geleden.
Sinds dan slaapt ze nog amper. Ze slaapt vaak pas in na 23u. Voorafgegaan aan het inslapen staat ze tot 15x in de woonkamer met de grootste angsten oa dat ik zou weggaan, haar zou vergeten, haar zou verliezen etc. Haar geruststellen helpt niet, boos worden evenmin. Ik heb geprobeerd erbij te blijven zitten tot ze slaapt. Dit duurt uren, en helpt ook amper. Ze functioneert nog amper overdag (doodmoe, boos en ongelukkig.) Net begon ze super hard te huilen dat ze niet in de naschoolse opvang wil blijven omdat ik dan wel zou kunnen vergeten dat ze daar is
De HA heeft gezegd haar zo vaak mogelijk overdag te laten bijslapen, en extra te verzekeren dat ik nergens naartoe ga zonder hen en hen al zeker niet zou vergeten. (Jongere zus begint dit gedrag nu uiteraard te kopiëren)

Wat moet ik hier nu mee? Heeft er iemand van jullie tips?
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:02 



 
Profiel   

Ik heb geen idee wat te doen, maar jeetje, jouw dochtertje heeft ook wel wat voor haar kiezen gehad. Een jaar geleden gescheiden, het co-ouderschep en nu al weer een tijdje ingetrokken bij je nieuwe partner, ik kan me heel goed voorstellen dat het allemaal veel te veel is voor je kleine meid. En dan reken ik nog niet eens alle gebeurtenissen er omheen mee.

Geen idee hoe dit op te lossen, maar ik hoop dat je meid snel weer happy is!! Ik zou hier niet mee blijven aanmodderen trouwens, maar snel naar een specialist.


Laatst bijgewerkt door Simbaa op 18-06-17 20:08, in het totaal 2 keer bewerkt

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:06 



 
Profiel   

Ik denk dat je hier beter naar een specialist voor kunt gaan, want de tip van de HA vind ik zelf niet zo'n beste. Overdag bijslapen betekent dat ze 's avonds juist weer moeilijk(er) in slaap komt.
Structuur is altijd het beste, maar ze moet eerst ook leren haar verdriet en boosheid te verwerken. Vraag eens na bij het consultatiebureau wat die adviseren. Of vraag aan de schoolarts wat die voor tips hebben.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:07 



 
Profiel   

Inderdaad, dit klinkt als een trauma, hoe eerder je hulp inschakelt hoe beter, eis een verwijzing van de huisarts.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:10 



 
Profiel   

Ik zou hulp gaan zoeken voor je dochter: ze kan het overduidelijk allemaal niet verwerken. Maak nog een afspraak met je dokter of probeer het via de intern begeleider/sociaal maatschappelijk werker van haar school.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:11 



 
Profiel   

Ik heb zelf al wat research gedaan ivm een fijne/goede therapeute en heb wat telefoonnummers die ik morgen ga afbellen. Ik voel me gewoon ook wat schuldig denk ik. Ze was zelf zo ontzettend enthousiast om bij m'n vriend te komen wonen en ze lijkt hier echt de tijd van haar leven te hebben. Ze speelt in de zwemvijver, met de hond, de kipjes. Ze is moe, en huilt wat sneller dan anders. Ik vraag me ook ontzettend hard af of het mijn fout is, dat Lot nu zo ontzettend ongelukkig is 's avonds.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:19 



 

Poeh het is wel nogal wat..
Mag ik vragen hoelang je samen bent met je partner waar je nu mee samenwoont?
Met alle respect ik zou met kinderen met nieuwe partners en al helemaal met samenwonen even 10 keer rustiger aan doen dan zonder kinderen, nu ben ik sowieso al niet echt het type om binnen een jaar in je relatie te gaan samenwonen dus dat is het grootste verschil.
Ik ben bang dat het allemaal teveel is geweest en te snel is gegaan.
Voel je niet aangevallen maar eerst scheiding tussen jou en je ex. Dus haar vader is ineens weg, ookal ziet ze die nog wel hij is er niet meer altijd. Dan je paard, die ineens weg is. Dan de kat van je zus die ineens weg is, nu is er besloten met iemand anders te gaan samenwonen ineens weer een nieuw iemand, die misschien ook wel weer weg gaat net als Papa?

Ik heb een buurmeisje van 6 en heb het er regelmatig over met mijn buurvrouw dat 6 over het algemeen een lastige leeftijd is. Mijn broer heeft nu een nieuwe vriendin die 2 dochters heeft de jongste is ook 6 en die beaamde ook wel dat dat best een lastige leeftijd is. Maar hoewel ze elkaar nu zo'n 2 maand zien/iets hebben, hebben ze het wel over de kinderen er bij betrekken maar m'n broer zegt ik denk dat dat Juli/Augustus word. Zijn vriendin is ook al aan het uitleggen aan de kids dat het kan dat grote mensen elkaar lief en leuk vinden maar dat dat ook voorbij kan gaan zodat ze het ook begrijpen als het ooit weer over is. Ik ben hier persoonlijk voorstander van en vind het ook heel verstandig van mijn broer dat hij rustig wacht en eerst uit zoekt of het echt goed zit. Dus had je als ik je eerder wat had kunnen aanraden hierin zoiets eerder aangeraden, om rustig aan te doen. Je kids moeten nu keer op keer wennen aan een nieuwe situatie..

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:22 



 
Profiel   

Ai... dat is wel veel voor een 6-jarige. In welk tijdsbestek is dit allemaal gebeurd?

Ik zou inderdaad professionele hulp zoeken, zoals een kinderpsycholoog oid.

Edit: oh in een jaar tijd... in een jaar tijd van de ene naar de andere partner met kinderen vind ik wel echt heel snel :o
Maar gebeurd is gebeurd, nu de boel weer zien te lijmen. Zorg dat je daar goede hulp bij krijgt.


Laatst bijgewerkt door verootjoo op 18-06-17 20:38, in het totaal 1 keer bewerkt

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:30 



 
Profiel   

En haar eventueel laten kiezen of ze bij jullie op de kamer wil slapen? Matras op de grond? Dat biedt vaak veiligheid. Dat buiten professionele hulp, want dat kan ze wel gebruiken.

Overdag slapen is wèl een goede tip overigens! Oververmoeidheid kan een enorme negatieve spiraal worden, waarbij ze te moe is en niet goed meer kan slapen. Juist door overdag wèl te slapen, kan ze uiteindelijk in de nacht ook beter slapen.

Verder: is het mogelijk om je werk tijdelijk zo aan te passen dat ze even niet naar de naschoolse opvang moet? Even dat stukje er even af?

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:31 



 
Profiel   

Hoe slaapt ze als ze bij haar vader is?
Kinderen zijn flexibel maar niet zodanig flexibel dat ze 3 keer in korte tijd een (in haar ogen groot) afscheid kunnen handelen en dan ook nog eens een nieuw leven moeten starten.
T meiske is 6. Voor een volwassene is dit in een jaar tijd al lastig te verwerken....
Ik zou professionele hulp gaan zoeken en heel goed naar je dochter blijven luisteren. Haar belang komt nu even eerst.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:36 



 
Profiel   

Het tijdsbestek, iets meer dan een jaar (15maand). Nieuwe partner kent ze al heel wat langer, een relatie hebben we nu ongeveer een jaar. De reden dat we vrij snel zijn gaan samenwonen is net omdat Lot enorm veel steun haalt uit mijn vriend. Die gaat er supergoed mee om.
Voorlopig mag ze bij mij in het grote bed slapen. We hebben daarnet ook een babyfoon met terugspreek functie geinstalleerd.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:41 



 
Profiel   

Ik herken het als de Verlatingsangst die ik zelf jarenlang gehad heb nadat in 5jr tijd mijn opa, oma en 5 vrienden van mijn vader overleden.

Probeer of je met die term evt iets kan, je mag ook altijd een pb sturen voor meer info

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 20:43 



 
Profiel   

Verlatingsangst lijkt me het meest logische. Papa weg, paard weg, poes weg, huis en slaapkamertje weg... Straks gaat mama ook plotseling weg. Het is een fase lijkt me, maar niet een waar je niets aan kan doen. Misschien iets in de richting van speltherapie of muziektherapie? Hoe doet ze het op school?

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 22:18 



 

Misschien is het een idee om een bandje op te nemen waarop jouw stem te horen is? Wat liedjes opnemen of wat boekjes voorlezen. En die afspelen als ze moet slapen. Misschien stelt dat haar gerust?

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 22:37 



 
Profiel   

Er zijn vast veel mensen die dit niet de beste oplossing vinden maar ik zou bij mijn kind gaan liggen als het moet slapen. Zorgen dat ze zich weer geborgen voelt. Daarna slijt het gevoel dat ze nu heeft wel weer.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 22:48 



 
Profiel   

onpaard schreef
Er zijn vast veel mensen die dit niet de beste oplossing vinden maar ik zou bij mijn kind gaan liggen als het moet slapen. Zorgen dat ze zich weer geborgen voelt. Daarna slijt het gevoel dat ze nu heeft wel weer.


Ik heb het zelf gehad en mijn moeder heeft dit ook gedaan, ben ik haar tot de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 22:51 



 
Profiel   

Polly schreef
onpaard schreef
Er zijn vast veel mensen die dit niet de beste oplossing vinden maar ik zou bij mijn kind gaan liggen als het moet slapen. Zorgen dat ze zich weer geborgen voelt. Daarna slijt het gevoel dat ze nu heeft wel weer.


Ik heb het zelf gehad en mijn moeder heeft dit ook gedaan, ben ik haar tot de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor


Dank je. Dit vind ik fijn om te horen. Mijn dochter huilde heel veel en heb ik 3 jaar bij ons in bed laten slapen. Best veel commentaar op gehad. Maar nu slaapt ze heerlijk in haar eigen bed. Soms hebben kinderen dit gewoon nodig.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 22:58 



 
Profiel   

Ts, heeft ze een vast slaapritueel?

Ik begrijp dat het lijkt alsof ze overal op dat moment goed mee kon omgaan, maar toch hebben hoofdje en hartje heel wat te verwerken gehad. Dat kan aan de buitenkant heel makkelijk lijken en toch vanbinnen zwaar blijken.

Ik zou ook verder niet wachten met hulp in te schakelen.

Over overdag slapen... Op deze leeftijd kan dat toch nog echt zijn nut hebben. Dat kan verschillen van kind tot kind.

Bij je kind slapen vind ik een moeilijke. Ik ken ouders die dat echt tot op het ongezonde af bleven doen, meer voor zichzelf dan voor het kind, en bij anderen lukt het heel goed en weten de ouders wel heel goed af te bakenen en over te gaan op volgende fases. Maar het lijkt me in deze situatie verstandig om dat te overleggen met iemand met kennis van zaken.

Kind heeft, denk ik, genoeg doorstaan.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-17 23:01 



 
Profiel   

onpaard schreef
Polly schreef
[quote="onpaard"
Er zijn vast veel mensen die dit niet de beste oplossing vinden maar ik zou bij mijn kind gaan liggen als het moet slapen. Zorgen dat ze zich weer geborgen voelt. Daarna slijt het gevoel dat ze nu heeft wel weer.
[/quote

Ik heb het zelf gehad en mijn moeder heeft dit ook gedaan, ben ik haar tot de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor


Dank je. Dit vind ik fijn om te horen. Mijn dochter huilde heel veel en heb ik 3 jaar bij ons in bed laten slapen. Best veel commentaar op gehad. Maar nu slaapt ze heerlijk in haar eigen bed. Soms hebben kinderen dit gewoon nodig.



Precies! Heb zelf dan geen kinderen, maar als een kind, puppy of veulen zijn moeder nodig heeft, wie zijn wij dan om te zeggen dat het niet goed is? De een is daar gewoon makkelijker mee dan de ander en ik kan me goed voorstellen dat het kindje van TS het moeilijk heeft met de gebeurtenissen afgelopen periode.
Wel zou ik inderdaad aanraden om een expert ook om advies te vragen. Immers is het denk ik wel belangrijk dat zij om leert gaan met deze angst en het leert te verwerken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 00:05 



 
Profiel   

Ben ik het ook mee eens! Het kan echt heel veel rust geven als mama bij je slaapt als kind zijnde! Ik spreek ook uit ervaring nadat ik als kind heel veel last heb gehad van nachtmerries nadat mijn opa en tante waren overleden. Als je dan weet dat je niet alleen bent in je slaap helpt echt.

En inderdaad het advies van de huisarts is ook goed, er bestaat namelijk ook zoiets als te moe zijn om in slaap te komen. Zeker bij jonge kinderen. Juist het wakker houden en meer moe maken wat veel geadviseerd wordt, werkt dan heel erg averechts.
Middagslaapjes en een goed ritme kunnen zeker helpen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 00:13 



 
Profiel   

Wat ik een beetje mis is hoe het bij haar vader gaat.
Woont hij nog in het vorige huis waar jullie gewoond hebben?
Hoe laat gaat ze daar naar bed?
Wat is daar het slaap ritueel?
Kan ze daar wel in slaap komen?
Slaapt ze daar wel door?
Hoe is haar humeur daar?

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 00:23 



 
Profiel   

En de hond bij haar laten slapen? Ik ben zelf een lastige slaper, maar zonder hond lukt het helemaal niet. En zo ken ik er nog wel een paar, waaronder een meisje van dezelfde leeftijd.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 05:53 



 
Profiel   

Heb je al eens een gesprekje met je dochter gehad? Ben je haar al eens met haar op de bank gaan zitten en haar gevraagd hoe ze zich voelt? En heb je haar in dat gesprek ook al verteld dat je snapt dat ze bang is omdat haar ouders nu uit elkaar zijn, het paard er 'zomaar' niet is en dat ook de poes is overreden. Dat je begrijpt dat ze nu bang is om wat haar lief is, kwijt te raken? Dat je haar in dat gesprek verteld hoe dat gaat en dat ze niet bang hoeft te zijn dat jij zomaar weggaat en dat jij niet zomaar dood gaat. Etc. etc.

Ik denk dat als je haar helpt haar gevoel te uiten, ze ook een stuk makkelijker weer kan slapen. En haar bij je nemen om te slapen kan natuurlijk heel goed, maar hoeft dan misschien niet eens.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 06:07 



 
Profiel   

onpaard schreef
Polly schreef

Ik heb het zelf gehad en mijn moeder heeft dit ook gedaan, ben ik haar tot de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor


Dank je. Dit vind ik fijn om te horen. Mijn dochter huilde heel veel en heb ik 3 jaar bij ons in bed laten slapen. Best veel commentaar op gehad. Maar nu slaapt ze heerlijk in haar eigen bed. Soms hebben kinderen dit gewoon nodig.


Mjjn kinderen hebben ook lang bij ons geslapen. Dat gaf veel geborgenheid.

Toen ik als kind in groep 3 zat, kreeg ik stevige nachtmerries doordat een klasgenootje me iets had verteld (iets met poppen die 's nachts tot leven kwamen). Ik heb weken weer bij mijn ouders geslapen, want ik was doodsbang. Wat ben ik dankbaar dat dat nooit een probleem was.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 06:12 



 
Profiel   

Bespreek samen een mooi slaapritueel en houd je daar aan vast. Niets overslaan.
Je dochter moet er op vertrouwen kunnen. Elke avond hetzelfde ritueel. Met specifieke aandacht even alleen voor haar.
Het slaapritueel trainen dus. Regelmaat en rust, geen drukte s avonds met tv en beeldschermen.
En hetzelfde ritueel met haar vader afspreken als ze daar slaapt. Nu belngrijk dat haar leven voorspelbaar is en niet vol 'verrassingen'.

Het klinkt l*llig maar omdat je schuldig voelt, gef je vaak de verkeerde signalen. Negatieve aandacht is ook aandacht.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-06-17 06:24 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 3 [ 54 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen