Idee voor een Wiki artikel? Lees in dit artikel hoe je kunt helpen!

Tineke Bartels

Uit Bokt
(Doorverwezen vanaf Tineke Bartels-de Vries)
Tineke Bartels
Tineke Bartels Clinic.jpg
Dressuuruiter en trainer
Geboren: 6 februari 1951
Nationaliteit: Nederlandse
Website: http://www.academybartels.com


Tineke Bartels is geboren op 6 februari 1951 en is op paardensportgebied begonnen met een militarycarrière. Op aanraden van man Joep Bartels vervolgde ze haar sportieve carrière als dressuuramazone. Ze bracht het tot Grand-Prix niveau dressuur en reed 4 maal mee op de Olympische Spelen. Samen met Joep heeft ze 2 kinderen, Gijs en Imke. Ze is technisch directeur van Academy Bartels in Hooge Mierde, trainster van haar dochter en daarnaast heeft ze nog vele bezigheden op paardengebied.

Biografie

Tijdens een clinic op Horse Event

Als dochter van slager en ruiter Piet de Vries uit Eindhoven al op jonge leeftijd met paardrijden. Dit vond plaats op manege Van de Pol. Als juniorenamazone nam ze deel aan de springrubrieken van de eerste editie Indoor Brabant in 1967.

In 1972 trouwde Tineke met man Joep Bartels, en ging voortaan door het leven als Tineke Bartels- De Vries. Tineke: " Joep zocht een paardenvrouw en kende iemand die hem kon helpen. Een dierenarts uit Reusel heeft ons bij elkaar gebracht. Het was bij een koliekgeval, bij een zekere Tuyll van Serooskerken. Joep bracht me naar huis." De eerste afspraak kende geen clichés. " Hij zou me de volgende maandagochtend om zes uur komen ophalen. Ik moest op de renbaan laten zien dat ik goed kon rijden." Tineke's rijprestaties waren naar tevredenheid van Joep.

Tineke was al snel actief als instructrice voor de breedtesport. Ze sloot de instructeursopleinding van de ORUN af en deed in 1974 examen aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Tilburg. Met dit diploma op zak ging kwam ze een poosje voor de klas te staan als lerares lichamelijk opvoeding op verschillende scholen. Verder is Tineke ook al vele jaren docent bij hippische instructeursopleidingen en is ze een van de examencomissieleden van de ORUN.

Ook was Tineke nog steeds actief in de sport, na het springen ging ze over op military/eventing. In 1974 werdt ze Nederlands Kampioen Military met de zwarte merrie Irene. Het Europees Kampioenschap voor Landelijke Ruiters in Porrentruy (Zwitserland) sloot Tineke met haar Nederlandse teamgenoten af met een gouden teammedaille. Één jaar later, in 1975, beviel ze van haar eerste kind Gijs. In 1977 kwam het tweede kind van Tineke en Joep te wereld, een dochter genaamd Imke.

Het eerste Wereldkampioenschap van Tineke vond plaats in Toronto in 1980, daar behaalde ze individueel een zilveren medaille. Ze schreef geschiedenis, ze won de eerste Nederlandse medaille na de tweede wereldoorlog. Vier jaar lang, van 1980 tot 1984, was Tineke ook de chef d'équipe en trainer van de Nederlandse teams die uitgezonden werden naar de Europese Kampioenschappen voor landelijke ruiters.

In 1982 was Tineke inmiddels 31 en moeder van 2 opgroeiende kinderen. Op verzoek van man Joep Bartels stopte ze met het militaryrijden en richtte zich op de dressuursport. Joep was in die tijd bezig zijn hippische marketingbedrijf BCM op te richten en vond het te gevaarlijk, vooral ook met het oog op hun zoon en dochter.

Van een collega-stal ruiter bij de landelijke rijvereniging nam ze het paard Duco over. Olympic Duco leidde ze op tot Grand-Prix niveau, dezelfde Olympic Duco werd ook haar allereerste Olympische paard.

Haar eerste Olympische Spelen vonden plaats in Los Angeles in 1984, en dit debuut ziet ze persoonlijk nog steeds als de allermooiste Olympische Spelen van de vier die ze heeft meegereden.Haar volgende Olympische Spelen was die van Seoul in 1988. In 1992 kwam ze aan de start tijdens de Olympische Spelen van Barcelona met het paard Courage. Ze behaalde voor Nederland teamzilver samen met Anky van Grunsven, Ellen Bontje en Annemarie Sanders. Tineke trainde in deze periode bij Henk van Bergen, maar na de Olympische Spelen besloot ze het in haar eentje verder te proberen.

In 1994 werd Tineke geridderd in de Orde van Oranje Nassau voor haar hippische carrière en haar bijdrage in de ontwikkeling van de volledige hippische sport.

Tineke kreeg de merrie Barbria van eigenaresse Isabell van Gisbergen-Sponselee onder het zadel. Deze was al opgeleid tot ZZ-Zwaar niveau dressuur en groeide onder Tineke uit tot het hoogst haalbare, Grand Prix dressuur. Het eerste grootste succes van de combinatie was de kwalificatie voor de wereldbekerfinale tijdens Indoor Brabant, in deze finale in Gothenburg reed ze voor 12.000 toeschouwers naar een zevende plaats. Met Barbria startte ze op de Olympische Spelen van Atlanta in 1996, en ook hier behaalde ze met het Nederlandse Team een zilveren medaille. Na de goede contacten tijdens de Olympische Spelen gaat Tineke bij Sjef Janssen trainen.

In 1997 gaat Barbria naar haar dochter Imke, Tineke heeft inmiddels een record aantal starts in de wereldbekerfinales op haar naam staan. Tineke is zelf van plan met de 8-jarige hengst Luxaflex zich opnieuw de nationale dressuurselecties te rijden, net als dochter Imke.

In de zomer van 1998 start de bouw voor een hippische academie bij het huis van de familie Bartels in Hooge Mierde. Het opleiden en bijscholen van dressuurruiters,het verzorgen van seminairs en het geven van trainingsarrangementen vallen onder de activiteiten van de academie. Man Joep Bartels doet zijn aandelen in BCM van de hand om zich volledig op de academie kan richten, die de naam 'Academy Bartels' zal krijgen.

Vanaf 1994 tot 1998 was Tineke bestuuslid van het KWPN en is ze lid van de atletencommissie van NOC*NSF en de NHS. Ook is ze met regelmaat gastdocente bij de beroepsopleidingen NHB Deurne. In 1999 schreef Tineke voor de LOI een schriftelijke hippische cursus. Tot 2002 was Tineke actief als assistent bondscoach van de Nederlandse Hippische Sportbond [NHS]. Tineke werkt al jaren lang mee aan artikelen in tijdschrijften, en ook haar eigen 'Grote Pony Boek', werd in 5 talen uitgegeven, en er gingen meer dan 30.000 exemplaren van over de toonbank.

In 2003 komt de inmiddels 51-jarige Tineke terug op topniveau in de dressuursport samen met de goedgekeurde KWPN dekhengst Broere Jazz. De combinatie maakte deel uit van het Nederlandse team op de Wereldkampioenschappen van Jerez in 2002. Ook in 2002 wonnen Tineke en Broere Jazz de Grand Prix en de Kür op muziek tijdens het CH Eindhoven. Op het NK te Nijmegen van 2004 behaalden ze samen de zevende plaats.In oktober 2004 wordt Broere Jazz verkocht en vervolgt hij zijn carrière onder het zadel van dressuuramazone Kirsten Beckers.

Op dat moment was het over met de topsport voor Tineke, ze begeleidt haar dochter Imke die inmiddels ook internationaal doorbreekt. Ze neemt ook de taak KNHS bondscoach Junioren en Young Riders dressuur op zich. Ook steunt ze goede doelen en verschillende projecten als voorzitster van Stichting Sport en Recreatie. Tineke is ook sportief directeur van CHIO Rotterdam en sinds 2003 ook mastercoach bij het NOC*NSF. Verder verleent ze vaak haar medewerking aan openbare clinics. Vanaf 2006 is Tineke ook actief als co-commentator tijdens de dressuurrubrieken van Indoor Brabant. Ze geeft na de proeven korte uitleg over de geleverde prestatie en neemt na de rubriek een interview met de winnaar of een bekende ruiter af.

Paarden

  • Irene

Irene is een donkerbruine merrie waarmee Tineke succesvol is geweest in de militarysport.

  • Olympic Duco

Olympic Duco is het eerste Olympische dressuurpaard van Tineke.

  • Courage

Courage is het paard waarmee Tineke op de Olympische Spelen in Barcelona,1992, een zilveren team-medaille behaalde.

  • Barbria

Barbria is het laatste Olympische paard van Tineke geweest, samen met deze merrie behaalde ze op de Olympische Spelen van Atlanta,1996, een zilveren teammedaille. Barbria is in 1997 overgegaan naar Imke, en in 2002 naar Brit Antonisse die de merrie op Z2 en Juniorenniveau heeft uitgebracht. In 2006 is Barbria onverwachts overleden.

  • Luxaflex

Luxaflex is een hengst met als vader Wellington uit een Rigolettomerrie. De hengst kwam in 1993 op stal bij Tineke. Ondanks veel pech en blessures liep de hengst van 1997 tot 2003 succesvol internationale dressuurwedstrijden op Grand Prix niveau. Op 17-jarige leeftijd mocht hij van zijn pensioen op Academy Bartels gaan genieten. Helaas is de hengst op 4 oktober 2007 overleden. Een dag eerder, woensdag 3 oktober, ontsnapte hij uit zijn wei op Academy Bartels en moest er een dag later besloten worden hem in te laten slapen in verband met het scheuren van de aanhechting van zijn strekpees aan zijn achterbeen.

Sunrise is een donkerbruine Hannoveraanse merrie geboren in 1994 van 1.72 m. De merrie heeft haar opleiding bij Tineke gehad en werd succesvol uitgebracht op Lichte Tour niveau. In 2005 is Sunrise internationaal doorgebroken met dochter Imke op Grand-Prix niveau.

Broere Jazz is een KWPN goedgekeurde dekhengst en zoon van de hengst Cocktail. Jazz is het laatste Grand-Prix paard van Tineke, samen kwamen ze aan start op de Wereldruiterspelen in Jerez.

Resultaten

  • Resultaten op Olympische Spelen
    • 1984 - Los Angeles - individueel 13e plaats, 4e met het team
    • 1988 - Seoul - individueel 21e plaats, 5e met het team
    • 1992 - Barcelona - individueel 15e plaats, zilver met het team
    • 1996 - Atlanta - individueel 13e plaats, zilver met het team
  • Resultaten op Wereld Kampioenschappen
    • 1986 - individueel 19e plaats, zilver met het team
    • 1990 - individueel 16e plaats, 8e plaats met het team
    • 2002 - 5e plaats met het team
  • Resultaten in Wereldbekerfinales
    • 1986 - 10e plaats
    • 1988 - 10e plaats
    • 1990 - 8e plaats
    • 1991 - 8e plaats
    • 1992 - 8e plaats
    • 1993 - 6e plaats
    • 1996 - 4e plaats
    • 1997 - 11e plaats
  • Resultaten op Europese Kampioenschappen
    • 1985 - individueel 19e plaats, 6e plaats met het team
    • 1987 - individueel 9e plaats, brons met het team
    • 1989 - individueel 15e plaats, 5e plaats met het team
    • 1991 - individueel 6e plaats, brons met het team
    • 1995 - individueel 14e plaats, zilver met het team
  • Resultaten op Nederlandse Kampioenschappen
    • 1992 - 4e plaats
    • 1995 - 4e plaats
    • 1996 - brons
    • 2000 - 4e plaats
    • 2002 - 4e plaats
    • 2003 - 6e plaats
    • 2004 - 7e plaats

Foto's

Bronnen, referenties en/of voetnoten