Idee voor een Wiki artikel? Lees in dit artikel hoe je kunt helpen!
Barokke ras
De barokke rassen zijn paardenrassen die hun grote doorbraak gehad hebben in hun huidige vorm in de barokperiode. Veel mensen weten wel dat de Andalusiër of PRE en de Lusitano tot de barokke rassen behoren, maar ook de Lipizzaner, Kladruber en de Fries zijn barokke rassen.
Bovendien zijn in de populatie van de Deense Knabstrupper en Frederiksborger (beide afkomstig van de Deense koninklijke hofstoeterij Frederiksborg - tot ongeveer 1815 een belangrijke leverancier van barokke paarden) nog steeds barokke types te vinden, zodat deze rassen ook nog tot de barokken worden gerekend
Officiële barokke paarden, zijn paarden die in de barokperiode hun hoogtij dagen kenden en naar de eisen (het uiterlijk en karakter) van die tijd gefokt zijn, meestal is dit door koningshuizen gedaan en altijd met invloed van Iberisch bloed (dus de paarden die nu de Lusitano en Andalusiër zijn). Hierdoor is een barok paard dus nooit een koudbloed.
Die beïnvloeding van de paardenfokkerij door Iberisch bloed vond in heel Europa plaats vanaf de 16e eeuw (renaissance-tijd) en vond zijn hoogtepunt in de barokke tijd (+/- 1650-1775). Barokke paarden werden ingezet als oorlogspaard, vandaar ook dat veel van deze rassen de hogeschoolsprongen makkelijk onder de knie krijgen. Maar deze vorstelijke paarden werden ook gebruikt door koningshuizen en de de adel om mee te pronken. Na 1800 verdwenen deze invloeden weer, omdat het Arabisch Volbloed en daarna het Engels Volbloed in de mode kwam. Heel veel "barokke" rassen verdwenen weer, slechts enkele hebben de geschiedenis overleefd.
Qua uiterlijk staan barokke paarden in het vierkantsmodel (hoogte versus lengte), weelderig behang, in meer of mindere mate verheven gangen, hoog ingezette hals met gespierde manenkam en een moedig en werklustig karakter. Maar de rassen hebben ook elk hun eigen kwaliteiten en verschillen ten opzichte van elkaar.
Bronnen, referenties en/of voetnoten
- Bokkers Cyrina en Sjolvir
