Karabaier

Karabaier
Stokmaat:	1,55 meter
Kleur:	alle kleuren zijn mogelijk
Land van herkomst:	Centraal-Azië
Link naar stamboek:	link naar het stamboek

De Karabaier is één van de oudste Centraal-Aziatische paardenrassen.

Geschiedenis

De oorsprong van de Karabaier ligt in een gebied, nu bekend als Oezbekistan, dat al voor onze jaartelling bekend was om de goede paarden die er vandaan kwamen. Dankzij de veroveringstochten van de Perzen en de handelsroutes die later richting het Verre Oosten ontstonden, werden de plaatselijke paarden gekruist met Arabieren, paarden uit Toerkmenistan en andere woestijnpaarden. Uit deze kruisingen ontstond een taai, sterk en sober woestijnpaard, de Karabaier.

Vroeger werden drie types gefokt: een fel rijpaard, een zwaarder paard geschikt als rij- en tuigdier en een tuigpaard. Tegenwoordig worden de paarden als rijpaard en als tuigpaard gefokt.

Er zijn diverse stoeterijen in Oezbekistan waar de Karabaier nog steeds gefokt wordt.

Exterieur

De Karabaier is dankzij de vermenging van Arabisch bloed een elegant paard met typische Arabische kenmerken. Opvallend is wel dat deze paarden geen "hol" profiel hebben zoals een Arabier. Ramsneuzen komen veelvuldig voor, een erfenis van de primitieve stepperassen waaraan het ras zijn ontstaan dankt. Sabelbeningheid en koehakkigheid komen voor maar de pijpen zijn van goede kwaliteit en sterk. De Sovjet-regering heeft een standaard ingesteld voor de pijpomvang : 19,6 cenitmeter voor hengsten en 18,8 centimeter voor merries. Het hoofd is fijn en recht tot bol. De hals is recht en de schouders zijn schuin. De benen zijn sterk en hard.

Karakter

De paarden zijn sober in onderhoud en hebben, kenmerkend voor woestijnpaarden, een groot uithoudingsvermogen. De paarden worden in kuddes gefokt, in de zomer verblijven de kuddes hoog in de bergen en 's winters in de dalen.

Gebruik

De Karabaiers worden specifiek gebruikt voor het spel Kokpar, een erg ruwe variant van het polospel. Tijdens dit spel is het toegestaan dat de paarden elkaar slaan en bijten. Daarom kunnen enkel de moedigste paarden voor dit spel gebruikt worden.

Daarnaast worden de Karabaiers gebruikt als renpaarden. Om snellere paarden te fokken die in internationale races kunnen meedoen, worden er Engelse Volbloeden gebruikt. Speciaal voor de volbloed-Karabaier worden er speciale wedstrijden georganiseerd: een combinatie van een vlakkebaan race en een aangespannen proef. Hierin worden karakter, uithoudingsvermogen en temperament getest.

Momenteel leeft meer dan de helft van de Oezbeekse bevolking, de belangrijkste fokkers van de Karabaier, nog steeds als nomade. De kuddes paarden, geiten en schapen voeden zich met de steppebegroeing.

Bronnen, referenties en/of voetnoten

• De nieuwe Ecyclopedie van het paard - Elwyn Hartley Edwards

Bij dit artikel ontbreken afbeeldingen. We zijn specifiek op zoek naar: Hoofdfoto, standfoto en actiefoto's van het ras Als je dit artikel aan wilt vullen kun je op bewerk klikken om je kennis aan dit artikel toe te voegen.